مقدمه:
رشد سریع و روز افزون جوامع و تنوع احتیاجات بشری شرایطی را به
وجود آورده که ما را به سمت و سوی کار در رشته تولید لوازم مسافرتی و تفریحی سوق داد.
از این رشته باید اینگونه شروع کنم که چون در گذشته لوازم و تجهیزات برای مسافرت، سنگین، وقت گیر، پر هزینه و پردردسر بوده، عزیزان در این حیطه شغلی برآن آمدند تا وسائلی با کمترین مشکل و هزینه را تهیه و خدمتی در راه تفریح و مسافرت مردم باشند.
به همین علت یکی از این قبیل چیزها، چادر مسافرتی فنری بوده که با هزینه ای پایین، جمع شدن راحت، جاگیری کم و حمل راحت در این حیطه قرار گرفته است و ما را بر آن داشت تا در این شغل به فعالیت بپردازیم.
کارآفرین:
کارآفرین کسی است که بتواند توانایی های خویش را ببیند و آنها را به کار گیرد و ارزیابی کند و منابع را جمع آوری کند و برای رسیدن به هدف، عملیاتی را به موفقیت پی ریزی کند.
کارآفرین باید فرد عمل باشد و با انگیزه قوی برای بدست آوردن ورسیدن به هدف خویش ریسک کند. کارآفرین باید اعتماد به نفس، نیاز به کامیابی، منفعت شناسی، توانایی ریسک، مدیریت خوب، ابتکار، انعطاف پذیر و آینده نگر باشد.
برای چه این شغل را در نظر گرفتید؟
دلایل بسیاری باعث شد تا ما در این شغل و حرفه قدم برداشته و به فعالیت بپردازیم که ذیلاً به مواردی اشاره میشود:.
یکی از این دلایل علاقه داشتن به تفریح و کار در امر ساخت و تولید وسائلی راحت برای مسافرت بوده که ما را برآن داشت، تا در تولید چادر مسافرتی نقشی داشته باشیم.
دوم اینکه چندین و چند سال اندکی که از قدمت این نوع چادر می گذرد را در تجربه داشته و اطلاعات جامعی در این مورد داریم.
سوم علاقه به تجارت و بدست آوردن پولی برای معیشت زندگانی بوده است، چون در این کار پول خوبی بوده وبا اینکه روز به روز رو به اشباع شدن میرود، ولی جا برای عملیاتهای دیگر در دوزندگی همچون تولید کیسه خواب، کوله پشتی، میز وصندلی های تاشوو... وجود دارد.
در این شغل جای ریسک بسیار است و رقبا روز به روز بیشتر میشوند و برای دردست کرفتن بازار باید با تولید کیفیت بالا و قیمت مناسب و معقولانه شروع به کار کرد.
این شغل به جای خیلی بزرگ و دور از دسترس نیاز ندارد و میتوان در محیطی نچندان بزرگ آن را انجام داده و موفق شد. این شغل در نوع خود چون هرروز رو به تنوع و پیشرفت میرود و انواع مختلف لوازم، اختراع و تولید میشود، راحتتر میتوان گرایش به آنها را پیدا کرده و عمل کرد.
اگر بخواهیم تاریخچه کوتاهی از این نوع چادر در ایران بگوییم این چنین است که ابتدا توسط تولید کنندگان مشهدی از نوع خارجی آن کپی برداری شد و به بازار عرضه شده، ولی ناآشنا بود و بعد از آن در تهران، سنندج، کرج و قزوین افرادی شروع به کار کرده و با تنوع دادن به کار، هریک قسمتی از بازار را در دست گرفته و شروع به فعالیت کردند.
دیری نگذشت که چادر های مسافرتی با احجام پایین تر و سبکتر به بازار آمده و هرآنکه توان داشت به آن گرایش پیدا کرده و به آن رو آورد و در حیطه کاری باقی مانده وگرنه از دور
خارج میشود. ولی باید گفت که اگر بخواهیم تنها در این تولید کوچک باقی بمانیم دیری نمیپاید که باید درب کارگاه را بسته و در منزل بنشینیم. چون این نوع چادر در ایران رو به اشباع شدن میرود و دیگر بازار خود را از دست می دهد، ولی با تو لیدهای دیگر که اندکی نام برده شد میتوان کار را تولید و در گرایشهای دیگر این شغل فعالیتی بی پایان داشت، چون نیاز به مسافرت و تفریح هیچگاه از بین نمی رود و مخصوصاً در ایران مردم علاقه زیادی به طبیعت دارند.
در نتیجه با کوشا بودن و فعالیت مؤثر می توانیم در این شغل ماندگار و تأثیر گذار باشیم، و از سود بالای این کار و بازار متنوعش استفاده کنیم. یکی از سودهای این کار، در شخصیت انسان این بوده که افراد و صلایق مختلف در ارتباط بوده و می توانیم استفاده بهینه از این راه را پیدا کنیم.
مراحل تهیه مجوز:
برای گرفتن جواز دو راه ابتدایی وجود دارد که یا کارآموز فنی حرفه ای بوده ویا شخص معمولی هستیم. که اگر کارآموز بوده باشیم خود را به اتحادیه معرفی و مراحل زیر را شروع می کنیم.
اگر شخص معمولی بوده باشیم و برای کسب مجوز به اتحادیه برویم، ما از اتحادیه به سازمان فنی حرفه ای معرفی و از ما امتحان به عمل می آید و در صورت تأیید، مراحل بعدی جواز را در اتحادیه پیش می گیریم، که در زیر مختصراً توضیحاتی داده شده است.
برای گرفتن مجوز ابتدا یک کپی از سند یا اجاره نامه مغازه را باید در اختیار اتحادیه قرار دهیم.
سپس به شهرداری رفته تا مشخص شود که برای مغازه ممنوعیت یا بدهی وجود نداشته باشد و در صورت وجود مشکل آن را با طی مراحل لازم رفع کنیم.
سپس با معرفی اتحادیه به بهداشت مراجعه کرده واز این سازمان برای دیدن محل وتأیید آن اقدام می کنند. بعد از آن نامه دارایی را برای ارائه به این سازمان دریافت کرده، که باید در صورت داشتن بدهی آن را تسویه و آزاد سازیم.
سپس باید به بیمه مراجعه کنیم که مشخص شود که این مکان قبلاً مغازه بوده است یا خیر و آیا اجازه کسب در این مکان موجود هست یا نه.
مرحله بعدی معرفی به آتشنشانی می باشد که از لحاظ امنیت آتش سوزی بررسی شده و همچنین دوره هایی در مورد اطفای حریق را بگذرانیم.
پس از آن فرم اماکن و نیروی انتظامی را باید پر کرده تا در مورد ممنوعیتهای شخصی کار فرما و سؤپیشینه او بررسی شود و همچنین آزمایش عدم اعتیاد را هم باید در دست داشته باشیم.
سؤپیشینه برگه ایست که باید از محل صدور شناسنامه کارفرما برای آگاهی شهر سکون او تهیه شود.
بعد از آن به مفاسد رفته تا باز تأییده ای نسبت به شخص کارفرما و محل کار او انجام گیرد، که پاکت در بسته این ارگان به اتحادیه فرستاده می شود.
حق عضویت در اتحادیه پیراهن دوزان 20000 تومان می باشد.
مبلغ 4000 تومان برای تشکیل پرونده پرداخت می شود.
مبلغ 3000 تومان برای صنف پیراهن دوزان دریافت می کنند، برای جواز یک ساله و برای جواز 5 ساله این مبلغ به 20000 تومان تغییر میکند.
اگر مغازه به صورت اجاره باشد، جواز یک ساله تهیه میشود که هزینه کلی آن حدوداً 100000 تومان است. اما اگر مغازه متعلق به شخص کارفرما باشد با درخواست خود او جواز 5 ساله در نظر می گیرند، که دارای اعتبار بیشتری بوده و با مبلغی حدود 260000 تومان در کل انجام می پذیرد.
این مراحل تهیه جواز بوده و البته میتوان از مراجعه به اداره بازرگانی برای اعلام تولید در کارگاه، شرکتی با مسؤلیت محدود را به ثبت رسانید و یا برای فروش زیر نظر سازمان شرکتها فعالیت کرد، که معمولاً به خاطر کارهای دفتری و حساب و کتاب دقیق مالیات و عوارض آن، کسی به این سمت وسو تمایل نشان نمیدهد که به همین دلیل بیش از این در مورد آن بحث نمی کنیم.
مراحل تهیه زمین:
دراین شغل ما از دو مکان در شهر قزوین می توانیم استفاده کنیم، اول مکان و خیابان مختص دوزندگان وتولید کنندگان عموماً و اصطلاحاً خیمه دوز و دوم در شهرک صنعتی که در آن مشکل تأ سیسا ت و جواز و اماکن خیلی خیلی کم می شود.
البته در مکان اول چون محیط اختصاصی برای این قبیل شغلها است و مشکلات به حداقل میرسد وهمچنین شغل ما شغلی است که باید در دید بوده و به آسانی در دسترس باشد.
مکان اول ایده آل است ومردم با ما راحتتر در ارتباط هستند وکار فروش وتهیه مواد اولیه مشکلاتش نصف می شود. پس در نتیجه مکان اول منا سبتر می با شد.
کروکی کارگاه:
برای ایجاد کارگاه یک سالن کوچک به ابعاد 10*20 متری مناسب می باشد.
4*6 متر از این سالن مربوط به انبار محصول می باشد.
2*6 متر از کارگاه، رختکن کارگران بوده برای تعویض لباس و استراحتهای کوتاه.
4*6 متر از این سالن مربوط به انبار مواد اولیه می باشد.
3*4 متر مختص دفتر مدیریت می باشد.
جعبه کمک های اولیه و کپسول آتشنشانی باید در محیطی پاک و در دسترس باشد.
محیط باقیمانده 128 متر است که مربوط به فعالیت کارگران است و بیشترین فضای کارگاه را فضای فنر کردن دربر می گیرد، که در کروکی کارگاه مشخص است. و فضای زیاد به این خاطر است که فنر احتمال صدمه زدن به پارچه را دارد و فضای زیاد مانع از این کار
میشود.