پروژه کارآفرینی تولید گرانول و کفش

فصل اول

کلیات

- 1 مقدمه :

کَفش نامی کلی برای انواع پاافزار است. به سازنده و تعمیرکننده کفش‌ها کَفّاش گفته می‌شود. کفاش به قیاس کلمه‌های عربی ساخته شده‌است و در منابع کهن‌تر فارسی نظیر شاهنامه لفظ کفشگر به کار رفته‌است.

اجزاء کفش

رویه

تخت بیرونی

کف‌های داخلی قابل تعویض

مغزی: باریکهٔ چرمی نوارمانند که میان زیره و رویهٔ کفش دوخته می‌شود.[۱]

توکاری: کاغذ یا مقواهایی که برای کلفت نشان دادن زیره، میان کف و زیره کفش چسبانده می‌شود.

پاشنه

زیرپاشنه‌ها

زیرپاشنه‌های گتر

ساق‌پوش

به نوعی پاشنهٔ کفش که با چرم و میشَن (چرم بز) و مانند آن ساخته بشود «نعلَکی» می‌گویند.

1 – 2 نام کامل طرح و محل اجرای آن :

تولید گرانول و کفش

محل اجرا :

1 – 3 – مشخصات متقاضیان :

1 – 4 – دلایل انتخاب طرح :

توجه به خودکفایی این صنعت و همجنین نیاز بازار داخلی به تولید این محصول با توجه به این که تولید گرانول و کفش می تواند به رشد و شکوفایی اقتصادی کشور کمکی هر چند کوچک نماید و با در نظر گرفتن علاقه خود به فعالیت های تولیدی این طرح را برای اجرا انتخاب کرده ام.

1 – 5 میزان مفید بودن طرح برای جامعه :

این طرح از جهات گوناگون برای جامعه مفید است ، شکوفایی اقتصادی و خودکفایی در تولید یکی از محصولات ، سوددهی و بهبود وضعیت اقتصادی ، اشتغالزایی ، استفاده از نیروی انسانی متخصص در پرورش کالای داخلی و بهره گیری از سرمایه ها و داشته های انسانی در بالندگی کشور .

1 – 6  - وضعیت و میزان اشتغالزایی :

تعداد اشتغالزایی این طرح 10 نفر میباشد .

تاریخچه و سابقه مختصر طرح :

کفش‌های قدیمی

کفش‌های قدیمی ایرانیان در انواع گیوه، نعلین، اروسی، سگکی، صندل، قُندره و دهان‌دولچه‌ای ساخته می‌شد.

کفش‌های کوهنوردی در قدیم از چرم ساخته می‌شد. که بنا به شرایط مورد استفاده ضخامت و تعداد لایه‌های چرم متفاوت بود. یکی از اشکالات کفش‌های چرمی زمستانی وزن بالای آنها بود که با اختراع لایه‌ها و پارچه‌های جدید با عناوین گورتکس - سیمپاتکس و تینسولیت تا حدی این نقیصه جبران گردیده است. لایه گورتکس که در انواع پوشاک زمستانی کوهنوردی نیز بکار می‌رود دارای خاصیت یک طرفه بودن است ؛ یعنی تنها از یک طرف کاملاً ضد آب و باد است و در نتیجه از داخل بخار و گرمای ناشی از تعرق و فعالیت را بخارج می‌فرستد و از خیس شدن پوشاک زیر و سرمازدگی جلوگیری می‌کند. لایه سیمپاتکس نیز مانند گورتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است. لایه تینسولیت نیز گرمازا بوده و در کفش‌های زمستانی و سنگین بکار می‌رود. زیره کفش کوهنوردی نیز از لایه‌های مخصوصی ساخته می‌شود که معروف‌ترین آن ویبرام ایتالیا است. همچنین اخیرا لایه‌ای شوک گیر نیز ساخته شده که فشار ضربه‌های وارده به کف پا را کاسته و پا دیرتر خسته می‌شود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب می‌بیند . با توجه به پیشرفت‌هایی که در زمینه ساخت کفش‌های کوهنوردی بدست آمده و به برخی از آنها در بالا اشاره شد ؛ امروزه برای هر نوع برنامه کوهنوردی و برای هر فصل و منطقه کفش خاصی ساخته شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد و دیگر عنوان کفش‌های چهار فصل یا همه کاره دور از ذهن می‌باشد. به عنوان مثال در کفش‌های مخصوص سنگنوردی نوع کفش برای مرد و زن و همچنین بسته به جنس و نوع سنگ متفاوت می‌باشد . بطور کل می‌توان کفش‌ها را به ۶ دسته بزرگ به شرح زیر تقسیم کرد :

کفش صعودهای هیمالیایی که سه پوش و یا دو پوش هستند. نوع دوپوش از یک کفش کوچک و تنک مثل کفش رشته کشتی که بجای بند دارای چسبک است تشکیل می‌شود و این کفش درون کفش اصلی که بزرگ‌تر است قرار می‌گیرد. می‌توان شب در داخل چادر و کیسه خواب کفش بیرونی را از پا درآورد و از پوش داخلی به عنوان جوراب و یا کفش داخل چادر استفاده کرد. در نوع سه پوش علاوه بر این دو کفش یک لایه گتر بلند نیز بر روی کفش قرار می‌گیرد که به دور کفش دوخته شده و تمام رویه و اطراف کفش را در بر می‌گیرد.پوش دوم کفش یا از جنس چرم است و یا از جنس فایبر گلاس که نوع اخیر شبیه کفش‌های اسکی است .

کفش کوهنوری سنگین در صعودهای بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار می‌روند و دارای یک یا چند لایه فوق الذکر می‌باشند و قابلیت نصب کرامپون را هم دارند .

کفش کوهنوردی یا کفش نیمه سنگین که برای سه فصل اول سال مورد استفاده قرار می‌گیرد .

کفش کوهپیمایی یا ترکینک کفش‌هایی سبک است و برای صعودهای یک روزه یا چند روزه سبک و کم ارتفاع بکار می‌رود .

کفش راه پیمایی برای مسیرهای ساده و کفی استفاده می‌شود. شبیه کفش‌های معمولی ورزشی و یا اسپرتکس‌های معروف می‌باشند .

کفش سنگنوردی یا کتان سنگ جهت صعودهای داخل سالن و یا سنگنوردی طبیعی بکار می‌رود.

چکمه

یک چکمه با طرح گوتیک

چَکمه گونه‌ای پای‌افزار است که معمولاً هم پا و هم قوزک پا را می‌پوشاند. برخی چکمه‌ها تا زانو و گاه تا بالای ران را هم می‌پوشانند.

پاشنه چکمه‌ها معمولاً به گونه‌ای ساخته می‌شود که از بقیه کف چکمه قابل تشخیص باشد. چکمه‌ها در آغاز برای کارگران درست شده بود ولی امروزه چکمه‌های زیادی نیز برای زیبایی و مد بویژه برای بانوان ساخته می‌شود.

کفش فوتبال:

از پوشیدن کفش های زرق و برق دار و دارای چرم براق خودداری کنید. بهترین کفش آن است که دقیقا به پای شما چسب باشد.

چند سالی بود که فوتبالیست ها دو جفت کفش داشتند، یکی برای زمین چمن و دیگری برای زمین های سفت. با پیدایش استودهای پیچی یک جفت کفش برای شما کافی است، خصوصا اگر استودهای پیچی مطابق با شرایط زمین داشته باشید.

تعریف: جواز تاسیس مجوزی است که جهت احداث ساختمان و تاسیسات  بنام اشخاص حقیقی و حقوقی در زمینه فعالیت های تولیدی بخش سازمان صنایع صادر میگردد.

مراحل صدور جواز تاسیس :

1- پذیرش درخواست متقاضی صدور جواز تأسیس فعالیتهای صنعتی و تکمیل پرونده توسط مدیریت سازمان سازمان صنایع شهرستان .

2- بررسی پرونده از نظر مدارک و تطبیق با مصادیق والویتهای سرمایه گذاری در واحد صدور مجوز مدیریت سازمان صنایع .

3-  تکمیل پرسشنامه جواز تاسیس ( فرم شماره یک ) توسط متقاضی .

4- ارسال پرونده منضم به فرم شماره یک به اداره مربوطه بمنظور بررسی ، اصلاح و تائید فرم پرسشنامه جواز تاسیس با استفاده از اطلاعات طرحهای موجود ، طرحهای تیپ و تجربیات کارشناسی  و ارجاع  پرونده  به  مدیریت .

5- ارجاع پرونده توسط مدیریت به واحد صدور مجوز جهت مراحل صدور جواز تأسیس .

شرایط عمومی متقاضیان ( اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی ) دریافت جواز تاسیس                          

1-   اشخاص حقیقی

-   تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران

-   حداقل سن 18 سال تمام

-   دارا بودن کارت پایان خدمت یا معافیت دائم

2-   اشخاص حقوقی

-   اساسنامه ( مرتبط با نوع فعالیت )

-   ارائه آگهی تاسیس و آگهی آخرین تغییرات در روزنامه رسمی کشور

مدارک مورد نیاز:

1- ارائه درخواست کتبی به مدیریت سازمان سازمان صنایع شهرستان.

2-  اصل شناسنامه وتصویر تمام صفحات آن

3-  تصویر پایان خدمت یا معافیت خدمت سربازی

4-  تصویر مدرک تحصیلی و سوابق کاری مرتبط با درخواست

5-  یک قطعه عکس از هریک از شرکاء

6-  تکمیل فرم درخواست موافقت با ارائه طرح صنایع تبدیلی و تکمیلی

7-  پوشه فنردار

8- درصورت داشتن شرکت ، ارائه اساسنامه ، آگهی تاسیس و روزنامه ، مرتبط با فعالیت مورد درخواست

اصلاحیه جواز تاسیس :

1- ارسال درخواست متقاضی توسط سازمان سازمان صنایع شهرستان (متقاضی) به مدیریت و ارجاع به واحد صدور مجوز.

2-  دبیرخانه در مورد تغییرات مدیریت ضمن بررسی اصلاحیه صادر و به اطلاع اداره تخصصی میرساند.

3-  دبیرخانه در موردی که نیاز به کارشناسی تخصصی دارد درخواست را به اداره تخصصی جهت بررسی و اعلام نظر ارجاع می دهد.

4-  اداره تخصصی پس از بررسی وتائید به دبیرخانه صدور مجوز ارجاع میدهد.

5-  دبیرخانه صدور مجوز پس از تائید مدیر اقدام به صدور اصلاحیه جواز تاسیس نموده و رونوشت آنرا به بخشهای ذیربط ارسال می نماید.

تعریف:

پروانه بهره برداری مجوزی است که پس از اتمام عملیات  ساختمان و تاسیسات جهت فعالیت بنام اشخاص حقیقی و حقوقی در زمینه صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش سازمان صنایع صادر می گردد.

صدور پروانه بهره برداری :

1- تکمیل فرم درخواست پروانه بهره برداری توسط متقاضی و تائید و ارسال آن توسط سازمان صنایع شهرستان به مدیریت.

2- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت بازدید کارشناسان (کارشناس تخصصی) با هماهنگی روسای ادارات تخصصی.

3- تائید رئیس اداره تخصصی و ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز.

4- اخذ استعلام از ادارات ذیربط.

5-  تهیه پیش نویس پروانه بهره برداری و تائید مدیریت.

6-  صدور پروانه بهره برداری و ارسال رونوشت به بخشهای ذیربط.

مراحل صدور توسعه طرح :

1- تکمیل فرم درخواست توسعه طرح توسط شهرستان (متقاضی) و ارسال به مدیریت.

2- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت بررسی و اظهار نظر و بازدید کارشناسان (کارشناس تخصصی ) با هماهنگی روسای ادارات تخصصی.

3- دبیرخانه صدور مجوز پس از تائید ادارات تخصصی در کمسیون بررسی طرحها مطرح می نماید و در صورت عدم تایید کمسیون به شهرستان و متقاضی اعلام مینماید و در صورت تایید از ادارات ذیربط استعلام می نماید.

4- ارجاع به اداره تخصصی جهت بررسی طرح توسعه.

5- ارجاع به دبیرخانه صدور مجوز جهت صدور موافقت با توسعه طرح پس از تایید مدیر.

6- ارسال رونوشت به بخشهای و ادارات تخصصی و سازمانهای ذیربط.