طرح کسب و کار صنعت چایی

کلیات و شناخت طرح:

شرکت آفتاب گوهر نوین ( سهامی خاص ) در تاریخ 1/4/78 تحت شماره 13548 در مشهد به ثبت رسید. این شرکت در ابتدا با سرمایه 10000000 ریال شروع به فعالیت کرده بود. که پس از یک سال با تغییرات اساسی به شرح زیر روبرو شد.

سرمایه اولیه این شرکت از 10000000 ریال بعد از گرفتن مجوز بسته بندی چای به میزان 310000000 ریال افزایش داده شده است که 30% این سرمایه را خود شرکت تامین کرده و مابقی از طریق وام تبصره 3 که مدت آن 5 ساله می باشد تکمیل گردیده است و نیز این طرح تغییری در محل شرکت داشته که از مشهد به تربت آورده شده است.

موضوع شرکت:

بسته بندی چای در بسته های گوناگون اعم از ( چای بسته ای و چای تی بگ ( کیسه ای ) بوده است.

سوابق تجربی و علمی مدیر عامل شرکت:

1- سرمایه اولیه شرکت 10000000 ریال بوده.

2- ظرفیت تولید ماشین آلات ( اسمی ٬ عملی ٬ عادی٬ مورد انتظار ):

ظرفیت تولید ماشین آلات بر مبنای تقاضای بازار بوده که به طور متوسط بسته های 500 گرمی در هر ساعت 360 بسته و 1000 گرمی در هر ساعت 250 بسته و چای تی بگ کیسه ای در بسته های 5/2 گرمی که در هر ساعت 400 بسته تکمیل می گردد.

3- پرسنل قبل از تولید تجاری:

پرسنل قبل از تولید تجاری اشخاص نامبرده در آگهی تاسیس شرکت شامل سه نفر سهامدار دو نفر بازرس و مدیر عامل و منشی جلسه. ( مدیر عامل رئیس هیئت مدیره هم هست )

4- پرسنل بعد از تولید تجاری

پرسنل بعد از تولید تجاری شامل کارگر و حسابدار و معاونت و بازار یاب و راننده می باشد.

5- نوع قطعات یدکی ماشین آلات :

منبع کلی قطعات یدکی داخل می باشد که به صورت سفارش ساخته می شود.

6- هزینه های تاسیس ٬ هزینه ثبت شرکت :

هزینه تاسیس 1000000 ریال و هزینه های تعیین نام و هزینه های اداریی و هزینه های مربوط به اداره ثبت شرکتهای تهران و اداره ثبت شرکتها در مشهد جمعا 2500000 ریال بوده است.

7- هزینه بهره برداری تجاری و راه اندازی مانند وسایل اداری و کارگاهی و ...

طبق جدول تاسیسات جنبی و اداری 35800000 ریال.

8- بررسی قیمتها و چگونگی توزیع محصولات تولیدی در بازار:

طبق سفارشات در یافتی توسط بازار یاب محصولات توزیع می گردد.

مقدمه:

بمنظور هماهنگی و اعمال شرایط بهداشتی در واحد های بسته بندی چای اقدام به تهیه ضوابط زیر شده است که از پراکندگی شیوه عمل و مراحل بسته بندی و مکان وکلیه مقررات و ضوا بط جلوگیری شود و جهت حفظ منافع مصرف کننده تولیدات واحد مزبور را موظف به اجرای این ضوابط مینماید.

واحد های موصوف باید قبلا مورد شناسائی وزرات صنایع ( سازمان صنایع کوچک ایران ) و سازمان چای بوده و جهت اخذ پروانه های بهداشتی از اداره کل نظارت بر مواد خوردنی و بهداشتی باید حداقل شرایط زیر را دارا باشد.

مکان: مساحت موسسه باید حداقل 200 متر مربع زیر بنا با توجه به حجم تولیدات را ادرا و شامل قسمت های زیر باشد.

الف: انبار ها

1- انبار مواد بسته بندی ( کارتن- پاکت

3- انبار مواد بسته بندی شده متناسب با ظرفیت

شرایط انبار سلوفان و اتیکت ) متناسب با ظرفیت و مجهز به تهویه.

2- انبار مواد اولیه متناسب با ظرفیت–

انبار محصور و سقف و از نور کافی بر خوردار و کف و دیوار آن غیر قابل نفوذ و4 آب و صاف و مجهز به پاکت و تهویه باشد.

سالن بسته بندی

مساحت مناسب با حجم تولیدات کف و دیوار آن صاف و قابلب شستشو کاشی کاری یا رنک آمیزی تا ارتفاع 80/1 متر و از نور کافی بر خوردار و مجهز به تهویه باشد.

محل سرند

سالنی مسقف با کف موزائیک و یا بتون صاف و تهویه مناسب

سرویس بهداشتی کار گردان

1- توات بتعداد هر 12 نفر یک واحد دارای سیفون و تهویه مناسب

2- اطاق رخت کن مجهز به کمد مناسب با تعداد کارگردان

3- اطاق نهار خوری با سرویس میز وصندلی و یخچال و تهویه ( در صور تیکه کار گردان در موسسه غذا صرف می نمایند )

4- در صورتیکه تعداد کارگران از ده نفر تجاوز نماید طبخ غذا در خارج از محدوده بسته صورت میگیرد و باید آشپزخانه مناسب م مجهز به مسائل لازم باشد

تجهیزات:

ماشین بسته بندی یا وسایل بسته بندی دستی از قبیل بمبو ( سرتاس – قالب پاکت – سکوی- ( با ارتفاع مناسب )

بسته بندی اتیکت زنی – کارتن زنی

ماشین دوخت:

1- تبصره . سکوی بسته بندی کف و حضار آن پوشش استنلس استیل یا کاشی کاری و کلیه مراحل بسته بندی بر روی میز انجام گردد و کارگران مستقر بر روی صندلی باشند .

مقررات بهداشتی

1- کلیه کارگران – شاغل قبل از اشتغال لازم است به درمانگاههای وزرات بهداری معرفی و پس از معاینه کارت بهداشتی اخذ نمایند

2- کارگران شاغل باید مجهز به روپوش تمیز با رنگ روشن و کلاه و کفش کار باشند

3- پشت کلیه درب ها و پنجره های باز شو باید توری نصب شده باشد

4- در فصل گرما و سرما از وسائل سرد کن و گرمکن مناسب استفاده شود

5- جعبه کمک های اولیه و مجهز به وسائل امداد فوری .

6- کپسول های آتش نشانی بمقدار کافی .

7- برای کارخانجات بسته بندی چای که بیش از 10 نفر کارگر اشتغال دارند لازمست یکنفر مسئول فنی واجد شرایط باستناد تبصره ذیل ماده هفت قانون مواد خوردنی و بهداشتی به اداره کل نظات بر مواد خوردنی و بهداشتی معرفی نمایند جهت کنترل مرغوبیت و قابلیت مصرف چای بسته بندی شده یا در محل آزمایشگاه احداث و به وسائل لازم مجهز و یا آزمایشگاه مورد تایید وزارت بهداری معرفی نمایند .

8- افزودن هر گونه اسانس و رنگ یا مواد دیگر به چای مجاز نمی باشد مگر با اخذ مجوز از وزارت بهداری.

9- باستناد ماده 11 قانون مواد خوردنی لازم است مطالب ذیل بر روی بسته بندی قید شده باشد نسبت اختلاط – نام موسسه بسته بندی کننده – آدرس محل تولید – وزن خالص – قیمت مصرف کننده

10- نصب هود بر روی قسمت بسته بندی و الک چای .

بسته بندی چای تی بگ

1- بسته بندی چای تی بگ منحصرا باید وسیله دستگاه بسته بندی اتوماتیک و یا نیمه اتوماتیک و بدون دخالت دست انجام پذیرد .

2- سیم دوخت از جنس آلومینیم یا استنلس استیل

3- نخ از الیاف طیعی بدون رنگ و بوی خارجی و قابل قبول از نظر وزارت بهداری

4- فیلتر از الیاف طبیعی

5- پوشش پاکت هم باید عاری از رنگ و بوی خارجی باشد .

6- سایر مقررات و ضوابط در مورد بسته بندی چای تی بگ هم اعمال میشود .

پیشینه چای ، در ایران

ایرانیان چای را نخست به عنوان یک ماده داروئی شناختند و تا حدود قرنهای یازدهم و دوازدهم هجری نام آن در کتابهای پزشکی و کتابهای داروشناسی و به اصطلاح (( قرابادین )) در شماره مواد دارویی فهرست شده است بعدها هم که صورت نوشیدنی پیدا کرد باز برای درمان پاره ای از درد ها به کار می رفت هنوز هم به عنوان یک ماده دارویی مورد استفاده دارد در پژوهش های میدانی که در سالهای 1370 تا 1372 انجام شد همه جا پاسخگویان از خواص درمانی چای یاد کرده اند بنابر این دوره کاربرد چای به عنوان یک دارو هرگز در ایران پایان نیافته است اما آغاز ایندوره به استناد کتابهای موجود و نقل ابوریحان به بیش از هزار سال بر می گردد و چنان که یاد شد قدیم ترین منابع در این زمینه (( قرابادین جندی )) از آثار قرن سوم هجری تاریخ چین و صیدنه ابوریحان است بیشتر نویسندگانی هم که در قرن های بعد به تاریخ پیدایش مصرف و خواص چای پرداخته اند و نیز فرهنگ نامه نویسان از این منابع استفاده کرده اند .

از جمله کتابهایی که از گیاه چای نام می برد کتاب فلاحت نامه غازانی مربوط به قرن هفتم است از همین دوره کتاب آئین شهرداری را داریم که نویسنده آن ضمن شرح وظایف و نکات مربوط به صنف های بازار و فروشندگان و صنعتگران و تهیه کنندگان و پرندگان خوراکی ها به شربت سازان نیز می پردازد و همچنین از شربت فقاع که به نظر می رسد رواج عمومی داشته است نام می برد اما از چای و نیز از قهوه که بیشتر از چای معمول شده است نام نمی برد بنابر این در قرن هفتم هنوز از چای و قهوه به عنوان یک نوشیدنی عمومی و از قهوه خانه به عنوان مکان عرضه آنها خبری نیست این وضع تا حدود اوایل قرن دهم هجری نیز ادامه دارد در این فاصله نوشیدنی ای که جنبه عمومی داشته باشد و دردکان و بازار عرضه شود فقاع بوده که در حد پای چای امروزی کم خرج ترین شکل پذیرایی به شمار می آمده است چنان که اصطلاح (( فقاع گشودن )) به معنی در شیشه فقاع باز کردن و کار کوچکی انجام دادن آمده است چنان که امروزه تعارف یک استکان یا یک پیاله چای همین معنی و مفهوم و اعتبار را دارد فردوسی در هجو نامه ای که برای سلطان محمود عزنوی سروده است به کنایه از بی ارزشی هدیه ای که سلطان برایش فرستاده می گوید: (( بهای فقاعی به من داده است )). در شعر زیر فقاع گشودن و پذیرایی با فقاع به معنای کاری کوچک در برابر ((جلاب دادن )) یعنی با شربت گوارا و گران قیمت پذیرایی کردن آمده است

وگر جلاب دادن را نشایم                                               فقاعی را به دست آخر گشایم

بعدها قهوه این جایگاه را پیدا کرد .

چای از ایران به اروپای شرقی رفت

نخستین خبر هایی که از مصرف چای به عنوان یک نوشیدنی گرم و مفرح داریم به اوایل دوره صفوی مربوط می شود اما به احتمال آغاز آن را باید در زمان پادشاهی اوزون حسن قراقویرنلو و در نتیجه گسترش تجارت خارجی جستجو کرد یکی از مورخان به نام (( باتیستارامیر )) می نویسد که: (( در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم میلادی شخصی به نام حاج محمد تاجر ایرانی اولین اطلاعات راجع به چای و طرز مصرف آن را همراه خود از چین به اروپا آورد.))

تاریخ یاد شده در این نوشته همزمان است با اواخر حکومت قره قریونلوها و پیدایش حکومت صفوی و اگر این نقل درست باشد دست کم شرق اروپا توسط بازرگانی ایران با چای آشنا شده است مطالب (( آدام اولئاریوس )) سفیر دوک هلشتاین آلمان که چندین سال بعد در زمان شاه صفی ( 1038 تا 1052 ) در ایران بوده نیز درسنی این خبر را معلوم می کند زیرا او در نوشته خود از چای به عنوان (( آب داغ ناشناخته ))و (( آب سیاه رنگ )) نام می برد و پیداست که با چای و شیوه تهیه آن آشنا نبوده است بنابر این در کشور او این نوشیدنی را نمی شناخته اند .

چای ختایی خانه

مطلب سفرنامه اولئاریوس درباره چای نخستین اطلاعات مشخص درباره رواج نوشیدن چای و پیدایش چایخانه در ایران است اگرچه چنانچه آمد باید در حد محدودتری چای نوشی از زمان قره قویونلوها شروع شده باشد اولئاریوس سه گونه مکان تفریحی متفاوت میخانه قهوه خانه و چای ختایی خانه را در اصفهان معرفی می کند که هر یک فضا و مشتریان خاص خود را دارند او درباره چای ختایی خانه می نویسید :

(( در چای ختایی خانه آب داغ ناشناخته ای می نوشند از این نوشیدنی بسیار مصرف می شود و در ضمن نوشیدن چای به بازی تخته نرد و همچنین شطرنج نیز مشغولند. ))

شرح اولئاریوس از فضا و مشتریان و رفتار های آنها در سه گونه تفریحگاه یاد شده نشان می دهد که گروه چایخانه رو نسبت به دو گروه دیگر افراد شاخص تری بوده و احتمالا جایگاه اجتماعی بالاتری داشته اند.

او در جای دیگر سفر نامه اش می نویسد:

(( در میدان اصفهان چایخانه چینی هم وجود دارد در اینجا و همچنین در مکانهای دیگر آب سیاه رنگ داغی می نوشند که از پختن گیاهی که تا تارهای ازبک از چین می آوردند بدست آید چای عبارت است از برگهای بلند نوک تیز که وقتی خشک است سیاه و لوله شده به نظر می آید ایرانی ها چای را در آّب زلال و تمیز دم می کنند. ))

از این نوشته ها بر می آید که چای در آن زمان هنوز از چین و از راه شمال و شرق ایران و در واقع از راه جاده ابریشم به ایران وارد می شده و هنوز نان قدیمی (( چای ختایی )) را بر خود داشته است  در کتاب (( مخزن الادویه )) عقیلی خراسانی از آثار قرن دوازدهم هجری ( 1185 . ه ق ) نیز چای با نام (( چای ختایی )) آمده است .

از وضع مصرف چای در ایران از این زمان تا اواسط دوران قاجاری و زمان ناصر الدین شاه خبر مستندی به دست نیاوردیم اما به نظر می رسد از اوایل دوره قاجار به تناسب تحولاتی که در این زمینه در خارج از ایران پیش آمد شیوه و جایگاه مصرف چای و بازار آن در ایران نیز دستخوش تغییراتی شد تا این زمان بخش عمده و نزدیک به تمام چای ایران از چین وارد می شد ام به تدریج که کشت و تولید چای در هندوستان رونق می یافت محصولات آن از راههای بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد می شد صادرات چای هندوستان به بازار های جهان و از جمله ایران از پشتوانه سیاسی- تجاری و تبلیغات بازرگانی انگلیس در رقابت با چین نیز برخوردار بود علاوه بر آن رشد کیفیت و میزان تولید چای هندی که نتیجه به کارگیری روشهای جدید کشت و صنعت بود و نیز هماسیگی هند با ایران در مرز های جنوبی آن زمان از سبب های افزایش صادرات چای هندوستان به ایران و نیز افزایش میزان مصرف چای به شمار می آیند

از این زمان به بعد به تدریج صفت ختایی از نام چای افتاد و دامنه رواج آن از قهوه خانه و چایخانه های پاتون اعیان و بزرگان ( چنان که از زمان صفویان معمول شده بود ) به خانه ها و تجارتخانه های آنها گسترش یافت پولاک طبیب ناصر الدین شاه در کتاب خود (( ایران و ایرانیان )) می نویسد:

(( مصرف چای امروز در شهرها چندان عمومیت دارد که به زحمت می توان خانواده ثروتمندی را یافت که در خانه اش یک سماور روسی نباشد هر مهمان محترم و مثلا طبیب را به هنگام عیادتش با چای پذیرایی می کنند در مسافرت های بیابانی و رویهم رفته هر جا که آب آشامیدنی گوارا فراهم نباشد به علت خصلت عطش نشانی که در چای هست آن را می نوشند. ))

(( ارنست هولستر )) در کتاب ایران در یکصدو سیزده سال پیش می نویسد: (( اگر پس از قلیان یک پیاله چای و پس از آن یک فنجان قهوه تعارف شود دلیل لطف و احترام و دوستی است. ))

هم او می نویسد: (( در مجلس عقدکنان در {اصفهان } فقط به مردان چای { چای خشک } و به هر کس مقداری نقل و یک کله قند می دهند بعد چای و قلیان می آوردند و آنگاه همه به خانه هایشان بر می گردند. ))

پولاک هم در کتاب یاد شده به چند بسته چای و قند که برای عباس میرزا ( ولیعهد فتحعلیشاه ) هدیه آورده بودند اشاره می کند محمد حسنخان اعتماد السلطنه در مرآت البلدان می نویسد:

(( چای گرچه پیش از ظهور این دولت ( ناصر الدین شاه ) وارد ایران گردید اما مثل اغلب طیبات به خاندان سلطنت و معدودی قلیل انحصار داشت.))