تربیت دینی کودکان
اگر زمینه برای رشد احساس مذهبی که یکی از عمیق ترین احساس هاست، فراهم باشد به سرعت رشد می کند. بنابراین در تربیت دینی فرزندان باید کوشید تا این زمینه تقویت شود. شرکت دادن کودکان و نوجوانان در مراسم و محافل مذهبی- البته به شرطی که طولانی و خسته کننده نباشد- در این حرکت رو به رشد تاثیر مستقیم دارد.
برپایی مجالس و برنامه هایی که در آنها ذکر خدا حرف اول را می زند در پرورش دینی آنان و آرامش روانی شان تاثیر بسزایی دارد، چرا که ایمان به خدا باعث آرامش دل بچه ها شده و ارتباط مبت و امیدوارانه ای با جهان پیرامون خود برقرار می کنند و احساس تنهایی و بی پناهی را از آنها دور می دارد.
عوامل مؤثر بر تربیت دینى و اخلاقى
در ساختار تربیتى افراد عوامل بى‌شمارى تأثیر دارند. بدیهى است همه‌ى عوامل در یک درجه و سطح قرار ندارند. برخى از آنها تأثیراتشان عمیق‌تر و بعضى دیگر سطحى است.
وراثت
منظور ارث بردن کودک از صفات و ویژگى‌هاى پدر و مادر و آبا و اجداد است که از راه نطفه انتقال داده مى‌شود. پدر متدین و بخشنده و خوش‌خُلق روحیه‌ى دین‌دارى و بخشندگى و خوش‌خُلقى را به فرزندان خود انتقال مى‌دهد.
محیط
عامل دیگرى که در تربیت دینى و اخلاقى فرزندن مؤثر است، تأثیرات محیطى است. و غرض از محیط مجموعه‌ى عوامل و شرایطى است که فرد در آن رشد و نمو پیدا کرده و زندگى مى‌کند.
عوامل محیطى به دو دسته تقسیم مى‌شوند، یک دسته عوامل انسانى و دسته‌ى دیگر عوامل غیرانسانی.
نقش دوستان کودک
کودک یک موجود اجتماعى است، احتیاج به انس و الف دارد و نیازمند بازى‌هاى دوستانه است. یکى از نیازهاى طبیعى کودک مؤانست و مجالست با هم سن و سال خود است و پدران و مادران نیز هرگز نمى‌توانند نقش هم‌بازى را براى فرزند ایفا کنند. کودکان زبان خاصى را دارا هستند و با همان زبان با همسالان خود سخن مى‌گویند. کودکان بر اساس عُلقه و علاقه‌اى که به یکدیگر دارند، رفتار و کردارشان در همدیگر مؤثر است.
نقش والدین
کودکان به طور فطرى خداشناس هستند و از نظر اخلاقى همه‌ى روحیات خوب را دارا هستند. هر کودکى براساس فطرت متولد مى‌گردد. این پدر و مادر او هستند که او را به آیین‌هاى گوناگون راهنمایى مى‌کنند.
مشکل تربیتى فرزندان را از همین‌جا آغاز مى‌گردد که بزرگ‌ترها به جاى بارور ساختن حس دینى به تحمیل کردن مى‌پردازند. اعتقاد ما بر این است، اگر پدران و مادران روحیات غیرصحیح و غیرمنطقى را به کودکان خود انتقال ندهند کودکان با همان خلقیات فطرى رشد و پرورده مى‌گردند.