امروزه پیشرفت های که در علوم مختلف صورت گرفته است باعث شده تا عدم استفاده از سیستم های ماهواره ای به امری غیر واقعی مبدل گردد. خصوصا در زمینه های کشاورزی که با توجه به وسعت، شیوه و ارزش کار استفاده از این سیستم ها میتواند بسیارس از مشکلات را از پیش رو بردارد.
به عنوان مثال برای تقسیم اراضی میتوان از GPS کمک گرفت.
دیگر موارد استفاده از GPS عبارتند از:
1)توان حریم گذاری برای مناطق تحط الحفظ
2)تعیین دقیق نقطه ها برای سم پاشی هوایی
3)تعیین میزان شیب ها برای انتقال اب به مزارع
4)امکان تعیین دقیق مقدار مساحت کشت شده از یک محصول
5)پیدا کردن راحت مسیر ها برای کارشناسان در بازدید ها
6)امکان ارزیابی عرض و طول رودخانه ها و برسی میزان خاکشوبی و رسوب گذاری
7)امکان جهت یابی در نقاط دور افتاده و دور از دسترس در مواقعی که امکانات از دست رفته
8)تهیه نقطه ها و نقشه های هوشمندانه از پیش تعیین شده برای ها ی که نمونه برداری در سطح وسیع انجام میگیرد .
ارزیابی روش های جدید در بهبود توزیع چرای دام های اهلی با بکارگیری تکنولوژی های GIS و GPS
غالب روشهای مدیریتی که امروزه برای افزایش یکنواختی چرا استفاده می شود در طی ۴۰ سال مطالعه بدست آمده است.توسعه آبی،گله داری،نمک پاشی و حصارکشی برای اصلاح توزیع چرای دامهای اهلی در مراتع خصوصی و دولتی موفقیت آمیز بوده است.
چرای بیش ازحد دام نتیجه توزیع غیر یکنواخت چرا می باشد.در مراتع پهناور گاوها اراضی را که هموار و نزدیک به آب باشند را به اراضی ناهموار و دور از آب ترجیح می دهند . گاوها غالباً مناطق پست وهموار را به مناطق مرتفع ترجیح می دهند و مدت زمان بیشتری را در این مناطق می گذرانند .چرای متمرکز در مناطق مرتفع ممکن است موجب کاهش پوشش گیاهی ، نفوذ آب ، نگهداری آب و موجب افزایش فرسایش خاک شود.دامداران و مرتعداران بایستی واریانس فاصله ای چرا کردن را به اندازه کافی بررسی کنند تا اثرات چرای دام ها را ارزیابی کنند و بایستی اعمال مدیریتی مناسبی را تعیین کنند تا منابع مرتبط اصلاح شود.
غالب روشهای مدیریتی که امروزه برای افزایش یکنواختی چرا استفاده می شود در طی ۴۰ سال مطالعه بدست آمده است.توسعه آبی،گله داری،نمک پاشی و حصارکشی برای اصلاح توزیع چرای دامهای اهلی در مراتع خصوصی و دولتی موفقیت آمیز بوده است.معمولاً توسعه های آبی و حصارکشی به سرمایه های زیادی نیازمندست.مرتعداران اغلب برای پیش بینی اثرات این اصلاحات مرتعی بر روی توزیع دام مشکل دارند که این موضوع مانعی برای آنالیزهای سودمند خواهد شد. بنابراین مرتعداران برای توسعه آبی و حصارکشی بی میل هستند. روشهای دیگر بهبود توزیع مانند گله داری به زحمت زیادی نیازمندست. مدلهای ظاهر سازی پیشگویانه به مرتعداران کمک می کند تا ببینند آیا اعمال مدیریتی ( مانند توسعه آبی و گله داری) اثرات ارزشمندی را در موفقیت آنها دارد یا نه.
نژاد گاوی که در کوههای بلند فرانسه پرورش می یابد نسبت به نژادی که در اراضی هموار انگلستان زندگی می کند عادت بیشتری به مراتعی با دامنه های ناهموار دارند تا دامنه های هموار و صاف (نژاد هرفورد). بنابراین با بکار گیری نژادهای گاوی که در مناطق کوهستانی پرورش می یابند می توانیم توزیع چرایی را بهبود بخشیم.در داخل یک نژاد نیز حیوانات الگوهای چرایی متنوعی دارند.
گاوها بر اساس الگوهای چرایی به دو گروه تقسیم شده اند که گروه اول از تپه ها بالا می رفتند و گروه دوم پایین تپه می ماندند. گروه اول به سراشیبی های تند و بلندی های مرتفع عادت داشتند و گروه دوم به سراشیبی های ملایم نزدیک آب عادت داشتند. این گروهها در وضعیتهای مشابهی مشاهده می شدند اما جداگانه می چریدند.مصرف علوفه و الگوهای حرکتی آنها در یک بررسی سه ساله مورد مقایسه قرار گرفت.در صورتیکه از تپه بالا رونده ها نسبت به ساکنین پایین تپه چرای یکنواخت تری را در مراتع داشته باشند، دامداران گروه اول را برای مراتع ناهموار انتخاب می کنند تا اینکه آنها مراتع هموار را انتخاب کنند و منابع مربوط به چرای متمرکز را در مناطق مشخصی قرار داده و آنها را به حداقل می رسانند. در دومین بررسی ، برای جلب توجه گاو به مراتع منابعی را که خوشخوراکی بالایی داشتند را در سراشیبی اراضی ناهموار قرار دادند. اندازه گیری های مصرف علوفه و الگوهای چرایی نشان می دادند که چرا کردن در فاصله ۶۶۰ یاردی (۶۰۰ متری) منابع افزایش یافت.در اراضی مشابهی که منابع کنترل شده ای مانند مثال بالا نداشتند، چرا کردن در کمترین حالت بود. مکانهای استراتژیکی که شامل منابعی مملو از ملاسهای کم رطوبت بوده است که به مرتعداران امکان تعدیل الگوهای چرایی گاو و کاهش چرای غیر یکنواخت را می دهد .