قراء زیبائی و همکاران (1391) در پژوهشی تحت عنوان اثربخشی معنا درمانی بر استرس ادراک شده و امید به زندگی در بیماران، نشان دادند که روش معنا درمانی بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش امید به زندگی در بیماران تأثیر معناداری داشت. و موجب کاهش استرس ادراک شده و افزایش امید به زندگی در بیماران شده است.
حداد و همکاران (1389) در مقاله ای با عنوان بررسی رابطه میان بروز سرطان پستان با رویداد های استرس زا و ویژگی های شخصیتی افراد مطرح کردند که این پژوهش با هدف بررسی ارتباط میان سرطان پستان با شخصیت و استرس های زندگی افراد به عنوان یک آغاز کننده در بروز این سرطان انجام شده است.این بررسی از نوع توصیفی-مقطعی است و در آن 155 بیمار زن 70-20 ساله، مراجعه کننده به بیمارستان هفت تیر و انستیتو کانسر تهران در طی 7 ماه در سال 1385 بررسی شدند. میزان تحصیلات آزمودنی ها حد اقل پنجم ابتدایی بود و در دو گروه: زنان مبتلا به سرطان پستان (85 نفر) و غیرمبتلا (70نفر) جای داده شده بودند. گردآوری داده ها به کمک دو پرسش نامه رویدادهای استرس زای زندگی پیکل و پرسش نامه شخصیت کلونینگر انجام شد. دو گروه از نظر ویژگی های شخصیتی و استرس های زندگی ارزیابی گردیدند. داده ها با کمک روش های آمار توصیفی، آزمون های آماری مان-ویتنی و t در نرم افزار 17-SPSS تحلیل شدند. یافته های به دست آمده نشان می دهد که میانگین سن بیماران 44 (46- 42) سال و میانگین سن زنان سالم 37 (40 - 34) سال بود. شمار رویداد های زندگی در گروه بیمار 2/11 (8/9-6/12) با 001/0>p به طور معنی داری از گروه سالم 87 (67-107) بیشتر بود (001/0>p). همچنین شمار رویدادهای پرخطر در گروه بیمار 4/2 (2/2-6/2) با به طور معنی داری از گروه سالم 8/1 (6/1-2) بیشتر بود (005/0>p)، همچنین شدت این رویداد ها نیز در گروه بیمار 43 (49- 37) به طور معنی داری از گروه سالم 24 (5/19-5/28) بیشتر بود (001/0>p). ویژگی های شخصیتی پشتکار و خودفراروی به طور معنی داری در گروه بیمار بیش از گروه سالم بودند (001/0>p). پس از نتیجه گیری آخر می فهمیم که بین حوادث زندگی، حوادث پرخطر زندگی و شدت هر یک از آنها با بروز سرطان پستان ارتباط وجود دارد. همچنین میان دو ویژگی شخصیتی پشتکار و خودفراروی بیشتر که تا اندازه ای بیانگر ویژگی های وسواسی و البته معنوی گرایی افراد است، نیز با بروز سرطان پستان ارتباط وجود دارد. کنترل شده است انجام بررسی های گسترده تر در این زمینه پیشنهاد می گردد.
ابراهیمی وهمکاران (1388)در بررسی ارتباط وقایع ناگوارزندگی بابروزسرطان پستان دربیماران مراجعه کننده به مرکز بیماریهای پستان، نشان دادند که بین سابقه بیماری جسمی یاروحی همسریافرزند،تعدادوقایع ناگوار (وقایع استرس زا و نگران کننده) و بیکاری فرزندباسرطان پستان رابطه معنی داری به چشم می خورد،درحالیکه بین اثرتجمعی وقایع ناگواروشدت آنهاوهمچنین پس ازتحلیل چندمتغیره بین تعداد آنها بااین بیماری رابطه معنی داری مشاهده نمی شود.
یاور و همکاران (1385)در مقاله ای به بررسی عوامل خطرساز مرتبط با سرطان پستان در زنان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش تهران پرداختند. و در نتایج پژوهش خود گزارش کرده¬اند که متغیرهای وضعیت تاهل (مجرد بودن)، داشتن سابقه خانوادگی، سابقه رادیوگرافی از قفسه سینه قبل از 30 سالگی، تعداد کم تولد زنده، سن بالای مادر در اولین تولد زنده، یائسگی و مصرف قرص ضد بارداری به عنوان عوامل خطرساز مهم برای سرطان پستان شناخته شدند.
طالقانی (1384)در مطالعه ای با عنوان چگونگی تطابق با بیماری در 20 بیمار مبتلا به سرطان پستان انجام داد، دریافت که تطابق با سرطان پستان در زنان، دارای روند تکاملی مثبت بوده و در جهت تطابق هر چه بیشتر با بیماری است. راهبردهایی که این زنان جهت سازگاری با بیماری خود بکار می بردند، شامل راهبرد مذهبی (پذیرش بیماری به عنوان مشیت خداوند: جنگ معنوی)، تفکر در مورد بیماری (تفکر مثبت، نظر مثبت، امید، فراموشی عمدی، تفکر منفی، ناامیدی، ترس، اختلال در تصویر ذهنی)، پذیرش حقیقت بیماری و عوامل اجتماعی و فرهنگی و در آخر حمایت اجتماعی بود. اکثر استراتژی های کاربردی توسط زنان ایرانی مثبت بودند. اعتقاد مذهبی یک نقش مهم را در این زنان ایفا می کرد.
بختیاری و همکاران (1382) در مقاله ای با عنوان بررسی ارتباط مشخصات فردی، اجتماعی و سبک زندگی با سرطان پستان در زنان نشان دادند که سرطان پستان یکی از شایعترین سرطان های زنان است. شناسایی فاکتورهای خطر این سرطان از طریق استراتژیهای پیشگیرانه از ابتلا به این بیماری می کاهد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین برخی از مشخصات فردی، اجتماعی و سبک زندگی با سرطان پستان می باشد. روش بررسی به این صو رت بود که در این مطالعه موردی – شاهدی در مرکز شیمی درمانی – پرتو درمانی شهید رجایی بابلسر صورت گرفت. 72 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان و 85 زن سالم که از نظر سن و محل زندگی با مبتلایان همسان بودند (بعنوان گروه کنترل) به روش نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. تستهای آماری کای دو و آزمون تی تست جهت آنالیز آماری استفاده شد.نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری بین سرطان پستان با سطح اقتصادی – اجتماعی، سن منارک، سابقه فامیلی کانسر پستان و نیز سایر کانسرها در اقوام درجه 1 و 2، سابقه تروما به پستان، مصرف سیگار یا تماس پاسیو با سیگار، بیماریهای داخلی مزمن، فعالیت ورزشی کم، زندگی پر تنش و شاخص بالای نمایه توده بدنی وجود دارد (P<0.05) اما ارتباط معنی داری بین سرطان پستان و متغیرهای تعداد حاملگی، سن اولین حاملگی، تعداد سقط، شیردهی، مصرف OCP، سابقه بیماریهای خوش خیم پستان، بیوپسی پستان و سن یائسگی وجود نداشت. پس نتیجه گیری آخر به این صورت می شود که این مطالعه حمایت می کند از اینکه سابقه فامیلی سرطان پستان، زندگی پر تنش، وجود بیماریهای مزمن داخلی، چاقی، وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایین از عوامل مهم ابتلا به سرطان پستان است. لذا این مطالعه پیشنهاد می کند که اصلاح سبک زندگی از قبیل ترک سیگار، ورزش منظم و انجام تستهای غربالگری می تواند ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد.
رینات، لیبرت و جان[1] (2008) در یک مطالعه مروری به این نتیجه رسیدند که عوامل بیرونی مانند استرس، نگرانی طولانی مدت افسردگی و حمایت اجتماعی تاثیر معنی داری بر مولفه های سیستم ایمنی دارد که شروع یا دوره بیماری سرطان را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین عنوان کردند که رابطه عوامل روانشناختی و سرطان بسیار پیچیده و شامل چندین سیستم بیولوژیک، روانشناختی و اجتماعی با هم می باشد.
مانسل [2] و همکاران(2002) در پژوهشی تحت عنوان رابطه رویداد¬های استرس¬زا (نگران کننده) در بیماران مبتلا به سرطان سینه، نشان دادند که بین عوامل استرس¬زا و بیمارای سرطان سینه در دو گروه افراد بیمار و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. بطوری که میزان استرس ادراک شده از سوی بیماران مبتلا 7/2 برابر بیشتر از افراد عادی بود. همچنین افراد بیمار رویداد های بسیاری را که برای افراد عادی نگران کننده و استرس آور نبود، به عنوان رویداد استرس آور قلمداد کردند.