تحقیق مقاله تبلیغات

مقدمه

سر جیوزیمن در کتاب «تبلیغاتی که می‌شناسیم به آخر خط رسیده است» رازهای ناگفته ای را از تبلیغات بازگو می‌کند و می‌گوید تبلیغاتی که از در و دیوارشهر بالا می‌روند و از شبکه های صدا و سیما پخش می‌شوند، برای مخاطبان خسته کننده و نفرت آور شده اند و به همین دلیل، مخاطبان بادستگاه کنترل از راه دور از تبلیغات شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای فرار می‌کنند. نظریه پردازان بزرگ تبلیغات به این نتیجه رسیده اند که بسیاری از تبلیغات امروزی موثر نیستند. در دنیای پیشرفته ی امروز با فن آوری های نوین، تبلیغاتی مطلوب خواهند بود که خلاق، متمایز، ارزشمند و سازگار با مخاطبان خود باشند.

آیا تبلیغات فقط نشان دادن نام، نشان و شعار در رسانه ها با صرف بودجه های کلان است؟ آیا تکرار پیام یک محصول یا شرکت در رسانه ها ضامن موفقیت است؟ آیا هنوز به جمله ی معروف شرکت مک کان که می‌گفت «قلب ها را تسخیر کن، کیف پول ها به دنبالش خواهد آمد» می‌توان معتقد بود؟ آیا می‌توان با تبلیغات، مخاطبان را وفادار ساخت؟ ایا ساختن تصویر ذهنی مثبت در مخاطبان فقط با تبلیغات امکان پذیر است؟ آیا می‌توان با تبلیغات اعتماد و اطمینان مخاطبان را به سوی خود جذب کرد؟ آیا فقط با تبلیغات می‌توان فروش را زیاد کرد؟ و...

در آن سوی مرزها دنیای بازاریابی ثابت شده است که ما به چیزهایی بیش از تبلیغات کنونی نیاز داریم. چیزهایی که فراموش شده اند. چیزهایی که فقط چشمان تیز بین قادر است آنها را مشاهده کند دراین تحقیق سعی شده است تاکتیک ها و تکنیک هایی ارائه شوند که بتوانند برخی شرکت ها را از تکرار و تقلیدهای تبلیغاتی خلاص کنند. همچنین سعی شده که با تکنیک ها و تاکتیک هایی آشنا شویم تا بتوانیم تبلیغات برتر و موثرتری داشته باشیم امیدوارم مورد توجه استاد عزیز جناب آقای عسگری قرارگیرد.

فصل‌ اول

تبلیغات و تاریخچه‌ی آن

تبلیغات چیست؟

دورانی پرخطر پیش روی غول‌های دنیای کسب و کار قرار دارد مگر آن که در راه و روش خود بازنگری کنند.

«چارنرهندی»

امروزه متخصصان معتقدند تبلیغات عبارت از: «عرضه و ترویج یک پیام، ایده کالا و یا خدمت بصورت غیر شخصی، توسط یک رسانه است»

کیمپال یونگ نیز پروپاگاندا[1] یاتبلیغات را چنین تعریف می‌نماید: «نقشه، افکار و عقاید و وضعیت رفتاری که موضوع واقعی را برای شنونده یا خواننده به روشنی بیان نمی کند» در تعریفی دیگر دوب (1930) تبلیغات را چنین وصف می‌کند: «اقدامات متوالی و منطقی که فرد یا افراد ذینفع از راه تلقین برای نظارت بر وضعیت روانی گروه هایی از افراد و در نتیجه، نظارت بر اعمال آنان به عمل می‌آورند»

در زمان های قدیم برای تبلیغات از کلمه ی پروپاگاندا استفاده می‌شده اما این کلمه هم اکنون بار منفی دارد. به همین دلیل به جای آن از واژه ی Advertis استفاده می‌شود. در عصر حاضر، بسیاری از جوامع به اهمیت تبلیغات و ضرورت آن پی‌برده اند. مساله تبلیغات در آلمان از چنان اهمیتی برخوردار شده که یکی از مهمترین اعضای دولت «وزیر تبلیغات و اطلاعات» است در آمریکا معمولا تبلیغات را از تربیت تفکیک می‌کنند به این علت که موضوع تربیت ، حقیقت است حال آن که در تبلیغات، حقیقت با عدم حقیقت تفاوتی ندارد. دراین خصوص دوب (1930) معتقد است: ماهیت تربیت، موضوعی عینی است که با حقایق علمی مرتبط است و در هر عصر رواج دارد در صورتی که تبلیغات عبارت است از اقدامی عمدی یا غیر عمدی برای تغییر و تفتیش عقاید مردم، که اگر چنین باشد تبلیغات را در صورتی می‌توان محکوم و مذموم شمرد که از لحاظ اجتماعی زیان بخش باشد به عبارت دیگر، پدیده ی تبلیغات به خودی خود، نه خوب است و نه بد، خوبی و بدی آن به نوع استفاده از آن وابسته است تبلیغ در سالم ترین ، طبیعی ترین و اصولی ترین شکل آن، نوعی فعالیت آموزشی است که به منظور انتقال دانش و آگاهی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و نشر ارزش ها و سجایای اخلاقی انجام می‌پذیرد.

به لحاظ روان شناسی باید گفت واژه ی تبلیغ واژه ای است عربی، از ریشه ی ابلاغ به معنی «رساندن» و مبلّغ نیز به معنی «رساننده» است.

بنابراین اگر تبلیغ را رساندن پیام به پیام گیرنده بدانیم، مبلّغ کسی است که به سراغ جامعه ی پیام گیرندگان می‌رود و برای رساندن پیام خود به آنان، هرگونه دشواری را تحمل می‌کند.

تاریخچه تبلیغات

تاریخچه تبلیغات یعنی بعد زمانی تبلیغ می‌باشد و آن را نمی توان از تاریخ حیات انسان تفکیک کرد. تبلیغات با نقطه آغازین خلفت انسان و هبوط آدم بر زمین پیوند دارد چرا که انسان از یک سو دارای فکر و اعتقاد است و از سوی دیگر مصالح حیاتی ویژه‌ای دارد که از خصصیه ی «حب ذات» سرچشمه می‌گیرد و به همین منظور طبیعی است که انسان برای منتقل کردن تفکرات و اعتقادات خویش و دیگر ایده ها و نمادها که با مصالح زندگی اش گره خورده تلاش می‌کند ودر راه گسترش آن ها که خود شکوفایی او رادر بر دارد از هر وسیله ممکن یاری جوید. که این همان تبلیغ است یعنی رساندن و انتقال دادن افکار و عقاید و بازگو کردن ایده ها برای دیگران و سعی در گسترش آن ها و جاودانه ساختن خود از این طریق.

به تعبیر دیگر تبلیغ از حیات فکری و علمی و مصالح حیاتی انسان سرچشمه می‌گیرد و ازان تفکیک ناپذیر است و با وجود تحول و نظور وسایل ارتباطی و خبر رسانی و تبلیغ که در روند زمان فراز و نشیب فراوان داشته و دارد، اصل این پدیده یا اهدافی گوناگون پیوسته باانسان همراه بوده است.

تاریخ تبلیغات، تاریخچه گسترش آگاهانه و عمومی عقاید است. علامات، سخنوری ها، سمبل ها، آوازها، رنگ‌آمیزی‌ها، نقاشی ها و کنده کاری های ابتدایی و علامات برقراری ارتباط به شیوه ی ابتدایی، وسایل تبلیغاتی بوده که پیش از اختراع خط به کار می‌رفته است. افراد کارآزموده در نویسندگی بارها به خدمت فرماندهان جنگی، پادشاهان و حاکمان در آمده اند تا اهداف ایشان رادر صلح یا جنگ به پیش ببرند. نمونه های این گونه تبلیغات را که برای تخریب دشمن یا رقیب و جلب پشتیبانی مردم یا برای تجلیل از یک حاکم طراحی شده فراوان در طول زمان های گذشته می‌توان مشاهده نمود.

در یونان و روم باستان که در برهه ای از زمان، آزادیهای فکری قابل توجهی فراهم بوده نوشته ای فلسفی مانند نوشته های «استویس» و «اپیکور» مقالات سیاسی مانند مقالات «پلاتو» و «ارسطو» تاریخ و بیوگرافی مانند نوشته های «هرودوت» و «پلوتارگ» و درام، شعر و حماسه سرایی همگی در زمره تبلیغات بودند زیرا مطالبشان عقاید قابل بحثی بودند که تبلیغ می‌شدند بنابر آن، آن چه از مطالعات تاریخی به دست می‌آید تبلیغات در زمینه های اعتقادی، سیاسی و اجتماعی و اقتصادی مورد توجه قرار داشته است.

نخستین نشریه ی رسمی تبلیغات 91 سال پیش از میلاد چنین انتشار یافت نشریه ی «وقایع رسمی» در روم در سال 58 قبل از میلاد به چاپ رسید در روم مردم از طریق خواندن لوحه هایی که منتشر می‌شد و یا بر دیوار نصب می‌گردید از اخبار و اعلان های رسمی اطلاع می‌یافتند.

از دوران قبل از تاریخ نوعی از ارتباط در خصوص وجود و دردسترس بودن اجناس و کالاها وجود داشته است. برخی از تصاویری که بر روی دیواره ی غارها به دست بیشر اولیه نقش بسته است مربوط به سازندگان اشیاء ابتدایی است. بنابراین تبلیغ مقوله ای نیست که چندان جدید و مربوط به سال های اخیر باشد بلکه ریشه در زندگی اجتماعی انسان ها و ادوار گذشته تاریخی زندگی اش دارد.

می توان گفت پیش از ایجاد صنعت چاپ که آغاز دوره ی جدیدی برای برقراری ارتباطات جمعی و شروع دوره ی تازه ای در تبلیغات بود، تبلیغات به سه صورت وجود داشته است:

1) علائم تجاری

2) نشان ها و تبلیغات روی دیوارها

3) جارچی های شهر

این سه نوع وسیله تبلیغ هنوز رایج است و همچنان نقش مهمی در تبلیغات و ایجاد ارتباط بین فروشنده و خریدار در بازاریابی ایفا می‌کند.

پیشینه تبلیغ در ایران

نخستین وسایل اطلاع رسانی در ایران، نصب تابلو و ا ستفاده از جارچی ها بوده است استفاده از آگهی درایران به ادوار باستانی باز می‌گردد. همچنین پیشینه ی آگهی در رسانه های جمعی ایران بدین صورت بوده است: روزنامه ی دیواری ، نشریه های ادواری، کتاب، سینما، رادیو، تلویزیون و ... افزودن بر این ها نشر آگهی های مستقیم – به تقلید سایر کشورها – به اشکال مختلف نیز در ایران مرسوم بوده است.

در عهد قاجار: آگهی حداقل سه نام داشت «اعلامنامه» و «اشتهارنامه» که اقبالی در نظر عام نیافت و سپس واژه ی «اعلان» جایگزین آن شد.

اعلان واژه ای عربی و مصدر باب افعال و به معنی آشکار شدن و علنی ساختن است. در المنجد اعلان چنین معنی شده است:

«آن چیزی است که بازرگان یا غیر او در کاغذهای پراکنده و یا در نشریه های مخصوص منتشر می‌کند یا بر دیوارها نصب می‌شود و یا بین مردم توزیع می‌گردد تا هر چه را خواهند ترویج کنند» به دنبال فرهنگستان ایران در سال 1314 واژه آگاهی جایگزین اعلان شد و سپس طی نامه ای به دستور نخست وزیر وقت واژه ی آگهی جایگزین آگاهی شد این واژه به سرعت جا افتاد و رایج شد و به فرهنگ واژگان مطبوعاتی و به عبارتی بهتر رسانه ای ایران راه یافت.

عباس میرزا نایب السلطنه نخستین ایرانی است که پیش از انتشار نشریه در ایران به مطبوعات اروپا آگهی داد. نخستین نشریه ی ایران یک اعلان مطبوعاتی محسوب می‌شود امادر نسخه های موجود این نشریه بی نام ایران، در عهد قاجار آگهی دیده نمی شود و از این رو ناگزیریم پیشینه ی آگهی در مطبوعات ایران را در عهد ناصر الدین شاه قاجار جست و جو کنیم. به این ترتیب بایدگفت نخستین آگهی مطبوعاتی در عهد ناصری درج گردیده است.

«درج و طبع اعلان» ابتدا به وسیله مدیران مطبوعات و سپس به وسیله ی مراجع دولتی قیمت گذاری می‌شد. گویا این کار به طور جدی از سال 1321 خورشیدی دارای تشکیلات خاصی گردید. تا سال 1316 هیچ گونه شرکت تبلیغاتی در کشور تأسیس نشده بود و در واقع تا قبل از این سال تبلیغاتی که در رسانه ها ارائه می‌شد به شکل شخصی و بدون واسطه صورت می‌پذیرفت در واقع می‌توان گفت اولین شرکت تبلیغاتی در ایران در سال 1316 راه اندازی شد. این موسسه «کانون آگهی زیبا» نام داشت در حقیقت زمانی که این تشکیلات تبلیغاتی راه اندازی شد بازرگانان و صاحبان کارخانه‌های ایران به اهمیت آگهی واقف نبودند بعدها تا سال 1377خورشیدی هیجده کانون آگهی در تهران فعال شد این شرکت ها به شکل نه چندان حرفه ای در حوضه تبلیغات فعالیت داشتند و تا سال 1384 تنها در تهران بیش از 800 شرکت تبلیغاتی شکل گرفت که به امر تبلیغات اشتغال دارند و بیشتر اعضای آن ها را گرافیست ها، کارگردانان، دانشجویان کامپیوتر و .... تشکیل می‌دهند و عموما فاقد یک روانشناس تبلیغات می‌باشند