پایان نامه
جهت دریافت درجه دکترای حرفه ای
چکیده
شواهد نشان می دهد که سولفات منیزیم ممکن است نقش مهمی در سیر بالینی (در طول و بعد از آن) سکته مغزی ایفا نماید.
منیزیم آنتاگونیست N-متیل-D-آسپارتات (NMDA) است که می تواند به عنوان یک عامل نوروپروتکتیو در انواع آسیب های ایسکمیک مغزی، نقش مهمی ایفا نماید.
این مطالعه، به منظور تاثیر سولفات منیزیم وریدی در بهبود بالینی بیمارانی که با سکته مغزی حاد مراجعه می نمایند طراحی شده است.
80 بیمار که بر اساس علایم و نشانه های بالینی تشخیص سکته مغزی برای آنها گذاشته شده بود (در کمتر از 12 ساعت) وارد مطالعه شده و به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند که 40 بیمار، 4 گرم سولفات منیزیم در 15 دقیقه و سپس 16 گرم بعد از 24 ساعت دریافت کردند و 40 بیمار دیگر نیز به همان اندازه پلاسیبو دریافت نمودند.
بیمارانی که سولفات منیزیم دریافت کرده بودند بهبود بالینی واضحی در مقایسه با بیمارانی که پلاسیبو دریافت کرده بودند، داشتند.
این مطالعه پیشنهاد می کند که سولفات منیزیم می تواند به عنوان یک عامل نوروپروتکتیو امن و مفید در سکته ایسکمیک حاد مورد استفاده قرار گیرد.
مقدمه و اهمیت موضوع
سکته مغزی سومین علت شایع مرگ در ایالت متحده و شایعترین اختلال ناتوان کننده نورولوژیک است. بروز آن با افزایش سن بالا می رود. و در مردان قدری شایعتر از زنان می باشد. فاکتورهای خطر شناخته شده شامل هیپرتانسیون سیسیولیک و دیاستولیک، هیپرکلسترولمی، سیگار، مصرف بالای الکل و استفاده از قرص های جلوگیری از بارداری است.سکته مغزی یکی از علل اصلی مورتالیته و سردسته ی علت ناتوانی در بالغین است. تشخیص و درمان زودرس استروک در پروگنوز خوب این بیماران بسیار مهم است.پیشرفت علایم و نشانه های در 24 ساعت اول استروک یک پدیده ی شایعی است و در 20 درصد بیماران در 24 ساعت اول رخ می دهد.به کار بردن داروهای نوروپروتکتیو، تا چندین ساعت پس از استروک، می تواند در کاهش میزان انفارکت مؤثر باشد و تأثیرات آنها زمانی که زودتر شروع می شوند بسیار زیاد خواهد بود.ارزیابی عوامل نوروپروتکتیو، از جمله سولفات منیزیم در استروک در حال پیشرفت است به کار بردن سولفات منیزیم باعث افزایش قدرت سیستم های آنتی اکسیدان می گردد. و علت اصلی به کار بردن آن در استروک است.این دارو به علت عوارض کم، در افراد پیر و در افرادیکه بیماری کاردیواسکولار دارند کاربرد دارد.
کلیات
در این مطالعه، کلیه بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان علوی در سال 92 که بر اساس CT اسکن مغز و معاینات نورولوژیک تشخیص CVA ایسکمیک گذاشته شده اند به دو گروه (بر اساس متدلوژی که در فصل 3 پایان نامه ذکر خواهد شد) تقسیم بندی می شوند.
گروه اول: بیمارانی هستند که سولفات منیزیم دریافت می دارند.
گروه دوم: بیمارانی هستند که هم حجم سولفات منیزیم نرمال سالین دریافت می کنند.
روش نمونه گیری کاملاً تصادفی بوده و در این مطالعه 80 بیمار مورد بررسی قرار می گیرند که 40 بیمار در گروه مداخله و 40 بیمار در گروه شاهد.
بیماران تحت ارزیابی و تکمیل پرسش نامه هایی در روز اول، 3 روز بعد از دریافت و 2 هفته پس از دریافت قرار می گیرند و بر اساس پارامترهایی که علایم بالینی و شدت ضایعه مغزی در CT.SCAN را مشخص می نمایند تحت بررسی قرار می گیرند.
البته ذکر این نکته حائز اهمیت است که هر دو گروه مورد مطالعه در طرح، داروهای Basic و روتین مربوط به درمان سکته مغزی را دریافت می دارند.داده ها پس از جمع آوری کد بندی شده و توسط نرم افزار SPSS در کامپیوتر تجزیه و تحلیل می شود. برای تجزیه ی توصیفی از نمودارها و شاخص های مناسب استفاده می شود.
اهداف و فرضیات
الف- هدف کلی
تعیین اثر سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو بر میزان بهبودی کلینیکی بیماران با استروک ایسکمیک حاد.
ب- هدف اختصاصی
1- تعیین میزان اثرات سولفات منیزیم در میزان بهبودی حرکتی یا اختلال تکلم بیماران با استروک حاد
2- تعیین اثرات سولفات منیزیم بر کاهش میزان ایسکیمی مغز بیماران
3- مشخص کردن میزان ارتباط سولفات منیزیم با علایم کورتیکال و ساب کورتیکال در بیماران با استروک حاد
4- مشخص کردن سطح سرمی سولفات منیزیم با افزایش ریسک استروک
ج- سوالات پایان نامه
1- آیا سولفات منیزیم می تواند به عنوان نوروپروتکتیو عمل کند؟
2- بیشترین ارتباط سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در بررسی کدام عملکرد بیماران با استروک حاد می باشد؟
3- سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در کاهش سایز ضایعه نیز مؤثر است یا نه؟
4- سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در استروک ها، در کدام مسیر شریانی بیشترین تاثیر را دارد؟
ارزیابی تاثیر سولفات منیزیم وریدی در میزان بهبود کلینیکی بیماران با استروک در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان علوی در سال 91
چکیده
شواهد نشان می دهد که سولفات منیزیم ممکن است نقش مهمی در سیر بالینی (در طول و بعد از آن) سکته مغزی ایفا نماید.
منیزیم آنتاگونیست N-متیل-D-آسپارتات (NMDA) است که می تواند به عنوان یک عامل نوروپروتکتیو در انواع آسیب های ایسکمیک مغزی، نقش مهمی ایفا نماید.
این مطالعه، به منظور تاثیر سولفات منیزیم وریدی در بهبود بالینی بیمارانی که با سکته مغزی حاد مراجعه می نمایند طراحی شده است.
80 بیمار که بر اساس علایم و نشانه های بالینی تشخیص سکته مغزی برای آنها گذاشته شده بود (در کمتر از 12 ساعت) وارد مطالعه شده و به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند که 40 بیمار، 4 گرم سولفات منیزیم در 15 دقیقه و سپس 16 گرم بعد از 24 ساعت دریافت کردند و 40 بیمار دیگر نیز به همان اندازه پلاسیبو دریافت نمودند.
بیمارانی که سولفات منیزیم دریافت کرده بودند بهبود بالینی واضحی در مقایسه با بیمارانی که پلاسیبو دریافت کرده بودند، داشتند.
این مطالعه پیشنهاد می کند که سولفات منیزیم می تواند به عنوان یک عامل نوروپروتکتیو امن و مفید در سکته ایسکمیک حاد مورد استفاده قرار گیرد.
مقدمه و اهمیت موضوع
سکته مغزی سومین علت شایع مرگ در ایالت متحده و شایعترین اختلال ناتوان کننده نورولوژیک است. بروز آن با افزایش سن بالا می رود. و در مردان قدری شایعتر از زنان می باشد. فاکتورهای خطر شناخته شده شامل هیپرتانسیون سیسیولیک و دیاستولیک، هیپرکلسترولمی، سیگار، مصرف بالای الکل و استفاده از قرص های جلوگیری از بارداری است.سکته مغزی یکی از علل اصلی مورتالیته و سردسته ی علت ناتوانی در بالغین است. تشخیص و درمان زودرس استروک در پروگنوز خوب این بیماران بسیار مهم است.پیشرفت علایم و نشانه های در 24 ساعت اول استروک یک پدیده ی شایعی است و در 20 درصد بیماران در 24 ساعت اول رخ می دهد.به کار بردن داروهای نوروپروتکتیو، تا چندین ساعت پس از استروک، می تواند در کاهش میزان انفارکت مؤثر باشد و تأثیرات آنها زمانی که زودتر شروع می شوند بسیار زیاد خواهد بود.ارزیابی عوامل نوروپروتکتیو، از جمله سولفات منیزیم در استروک در حال پیشرفت است به کار بردن سولفات منیزیم باعث افزایش قدرت سیستم های آنتی اکسیدان می گردد. و علت اصلی به کار بردن آن در استروک است.این دارو به علت عوارض کم، در افراد پیر و در افرادیکه بیماری کاردیواسکولار دارند کاربرد دارد.
کلیات
در این مطالعه، کلیه بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان علوی در سال 92 که بر اساس CT اسکن مغز و معاینات نورولوژیک تشخیص CVA ایسکمیک گذاشته شده اند به دو گروه (بر اساس متدلوژی که در فصل 3 پایان نامه ذکر خواهد شد) تقسیم بندی می شوند.
گروه اول: بیمارانی هستند که سولفات منیزیم دریافت می دارند.
گروه دوم: بیمارانی هستند که هم حجم سولفات منیزیم نرمال سالین دریافت می کنند.
روش نمونه گیری کاملاً تصادفی بوده و در این مطالعه 80 بیمار مورد بررسی قرار می گیرند که 40 بیمار در گروه مداخله و 40 بیمار در گروه شاهد.
بیماران تحت ارزیابی و تکمیل پرسش نامه هایی در روز اول، 3 روز بعد از دریافت و 2 هفته پس از دریافت قرار می گیرند و بر اساس پارامترهایی که علایم بالینی و شدت ضایعه مغزی در CT.SCAN را مشخص می نمایند تحت بررسی قرار می گیرند.
البته ذکر این نکته حائز اهمیت است که هر دو گروه مورد مطالعه در طرح، داروهای Basic و روتین مربوط به درمان سکته مغزی را دریافت می دارند.داده ها پس از جمع آوری کد بندی شده و توسط نرم افزار SPSS در کامپیوتر تجزیه و تحلیل می شود. برای تجزیه ی توصیفی از نمودارها و شاخص های مناسب استفاده می شود.
اهداف و فرضیات
الف- هدف کلی
تعیین اثر سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو بر میزان بهبودی کلینیکی بیماران با استروک ایسکمیک حاد.
ب- هدف اختصاصی
1- تعیین میزان اثرات سولفات منیزیم در میزان بهبودی حرکتی یا اختلال تکلم بیماران با استروک حاد
2- تعیین اثرات سولفات منیزیم بر کاهش میزان ایسکیمی مغز بیماران
3- مشخص کردن میزان ارتباط سولفات منیزیم با علایم کورتیکال و ساب کورتیکال در بیماران با استروک حاد
4- مشخص کردن سطح سرمی سولفات منیزیم با افزایش ریسک استروک
ج- سوالات پایان نامه
1- آیا سولفات منیزیم می تواند به عنوان نوروپروتکتیو عمل کند؟
2- بیشترین ارتباط سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در بررسی کدام عملکرد بیماران با استروک حاد می باشد؟
3- سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در کاهش سایز ضایعه نیز مؤثر است یا نه؟
4- سولفات منیزیم به عنوان نوروپروتکتیو در استروک ها، در کدام مسیر شریانی بیشترین تاثیر را دارد؟
بررسی متون و مقالات
مقدمه
سکته مغزی کماکان به عنوان یک مشکل سیستم سلامت بشر به قوت خود باقی مانده است.بطوریکه یکی از سه علل بزرگ مرگ و میر در بسیاری از کشورها ومسئول قسمت اعظمی از اختلالات نورولوژیکی است که باعث مرگ و میر بیماران میشود.(1)
سکته مغزی یکی از علل مهم ناتوانی های نورولوژیک شدید است که باعث تحمیل شدن هزینه های بسیار زیاد به سیستم سلامت کشورها می شود(1).
تشخیص زودرس و مدیریت صحیح سکته های مغزی در پیش اگهی خوب بیماران اهمیت بسزایی دارد.(2)
تلاش های بسیاری در جهت کاهش مرگ و ناتوانی بیمارانی که دچار سکته مغزی ایسکمیک شده اند انجام شده است.یکی از این مطالعات تایر عوامل نوروپروتکتیو در بیماران استروکی است.(3)
گمان میرود،منیزیم یک عامل نوروپروتکتیو مهم در استروک ایسکمیک باشد.(4)
سکته های ایسکمیک حاد،باعث اختلالات عصبی_شیمیایی و متابولیکی می شوند که باعث مرگ سلولی به صورت یک نوار ایسکمیکی که دور ناحیه ی انفارکت شده را احاطه می نمایند می شود.(5)
سیر بالینی استروک قابل پیش بینی نیست،علی الخصوص در ساعات اولیه،پیشرفت علایم نورولوژیک بسیار شایع بوده و ممکن است در 20درصد یا درصد بیشتری از بیماران در طی 1-24 اول اتفاق بیفتد.(6)
داروهای نوروپروتکتیو می توانند تا چندین ساعت بعد از ایسکمی مغزی تجویز شده و حجم انفارکت ایجاد شده را کاهش دهند.(7و8)
بیشترین تاثیر نوروپروتکتیوها زمانی است که در ساعات اولیه ایسکمی مغزی تجویز شوند.(9).
منیزیم یک عامل نوروپروتکتیو مهم در استروک حاد می باشد.(10و11)
استفاده از سولفات منیزیم در ایسکمی های فوکال باعث افزایش پتانسیل سیستم های انتی اکسیدان مغزی می شود(12).
سولفات منیزیم سریع به پارانشیم مغزی نفوذ پیدا کرده ویک عامل محافظت کننده عصبی مهم در بیمارانی که مشکلات قلبی عروقی مزمن همراه دارند می باشد.(13)
سطح سرمی پایین سولفات منیزیم همراهی بسیار زیادی با خطر استروک دارد.(14).