پایان نامه بررسی ویروس های کامپیوتری و راه های مقابله با آن ها

کاردانی پیوسته کامپیوتر

مقدمه:

ویروسهای کامپیوتری از جمله موارد اسرارآمیز و مرموز در دنیای کامپیوتر بوده که توجه اغلب کاربران را بخود جلب می نماید. ویروس های کامپیوتری بخوبی قدرت آسیب پذیری سیستم های اطلاعاتی مبتنی بر کامپیوتر را به ما نشان می دهند.یک ویروس مدرن و پیشرفته قادر به بروز آسیب های کاملا" غیرقابل پیش بینی در اینترنت است . مثلا" ویروس ملیزا (Melissa) ، که در سال 1999 متداولگردید ، از چنان قدرت و توانی برخوردار بود که شرکت های بزرگی نظیرمآیکروسافت و سایر شرکت های بزرگ را مجبور به خاموش نمودن کامل سیستم هایپست الکترونیکی نمود. ویروس "ILOVEYOU" ، که در سال 2000 رایج گردید ،باعث آسیب های فراوان در اینترنت و شبکه های کامپیوتری گردید.

ویروسهای کامپیوتری به دو گروه عمده تقسیم می گردند. گروه اول را "ویروس هایسنتی " و گروه دوم را "ویروس های مبتنی بر پست الکترونیکی " می نامند.خصوصیات ، عملکرد و نحوه پیشگیری از هر یک از گروه های فوق متفاوت بوده ودر این راستا لازم است ، اطلاعات لازم در این خصوص را کسب کرد.

ویروس ها (Viruses):
ویروس ها یک برنامه یا کد(اسکریپت) بسیار کوچکی است که بر روی برنامه های بزرگتر سوار می شوند. یعنی در بین کد های اصلی یا فایل های اصلی بک برنامه دیگر که معمولا پر کاربرد می باشد قرار میگیرند و به محض نصب برنامه اصلی خود را وارد سیستم رایانه ای شخص قربانی می کنند و هنگام اجرای برنامه به طور خود کار اجرا میشوند و شروع به تخریب ( کارهایی که نویسنه ویروس از آن خواسته) می کنند.
ویروس ها هر روز در اینترنت بیشتر و بیشتر می شوند. ولی تعداد شرکت های آنتی ویروس ثابت است .پس ما باید برای حفاظت از سیستم خود دست به کار شویم .
از نظر مردم عادی به هر برنامه ای که در سیستم عامل اختلالات ایجاد کند ویروس است ولی باید بدانید که خود ویروس ها بنا به کارها و امکاناتی که دارند تقسیم بندی می شوند. ویروس ها مثل سایر برنامه ها هستند . کسانی که ویروس را مینویسند هم از همین برنامه های عادی برنامه نویسی استفاده می کنند .این برنامه ها دقیقا مثل چاقو می ماند که هم می شود استفاده درست کرد هم نادرست.

تاریخچه:

اوایل سال 1986 میلادی بود که دو برادر پاکستانی به نام های امجد و باسیت به طور اتفاقی نتوجه شدند که سکتور راه اندازی یکی از فلاپی های آنها حاوی یک کد قابل اجراست که می توان با هر بار راه اندازی کامپیوتر اجرا شوند.

پس از آن که این دو مهندس نرم‌افزار به این کشف تازه نائل شدند، واژه ویروس از انحصار علم پزشکی خارج شد و در حیطه‌ای قرار گرفت که توانست بسیار مخرب‌تر از ویروس‌های بیماری‌زا عمل کند. چرا که حداقل منبع تولید و راه‌های نابودی اکثر ویروس بیولوژیک برای دانشمندان رشته‌‌های زیست‌شناسی و پزشکی  شناخته شده بود. اما با وجودی که از سال 1986 به این‌سو، کنترل، نابودی و شناسایی ویروس‌های دیجیتال به بزرگ‌ترین دغدغه دانشمندان رشته‌کامپیوتر مبدل شده، روش‌های قطعی و موثری برای مقابله و نابودی این پدیده‌های مخرب تکنولوژیکی ارائه نشده است و به رغم پیشرفت‌های خیره‌کننده فناوری،ویروس‌های کامپیوتری پس از گذشت سه دهه همچنان قربانیان زیادی را در سراسر جهان مورد حمله قرار داده و خسارات سنگینی بر آنها تحمیل می‌کنند.
ویروس‌های کامپیوتری که به موازات رشد فناوری پیچیده‌تر و خطرناک‌تر می‌شوند، می‌توانند با‌سرعت غیرقابل تصوری رشد کرده و منتشر ‌شوند. از همه بدتر این‌که، بر خلاف ویروس‌های بیولوژیک که عمدتا در اثر اتفاقات طبیعی خلق می‌شوند، خالقان این عوامل مخرب، آنها را عمداً و با اهداف خرابکارانه تولید می‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در حال حاضر، در هر شبانه‌روز صدها ویروس جدید توسط شرکت‌های امنیتی و لابراتورهای سازنده برنامه‌‌های ضدویروس شناسایی شده و برنامه نابودکننده آنها نوشته می‌شود، با این حال همواره ویروس‌های متعددی وجود دارند که در اشکال مختلف کرم‌ها، تروجان‌ها و غیره به دور از چشم تیزبین برنامه‌های آنتی ویروس به تخریب و آلوده‌سازی کامپیوترها می‌پردازند.
پس از کشف اتفاقی دو برادر پاکستانی بود که این کد قابل اجرا که احتمالا یک برنامه مقیم در حافظه بود در کامپیوترهای  دانشگاه «دنور» آمریکا مشاهده شد، امجد و باسیت، نام این پدیده جدید را به این دلیل که قادر به تکثیر خودکار خود بود، ویروس نامیده بودند و حالا این ویروس با عنوان « Brain  (C )» بر روی فلاپی دیسک‌‌های کاربران این دانشگاه پدیدار شده بود. البته این ویروس فقط می‌توانست به تکثیر خود بپردازد و برچسب (lable) فلاپی‌ها را تغییر دهد.
در همین سال ( 1986) یک برنامه‌نویس دیگر به نام «رالف برگر» به این نکته پی‌برد که می‌توان فایلی را ایجاد کرد که با چسباندن خود به سایر فایل‌ها اقدام به تکثیر خود کند. برگر برای نمایش این تاثیر برنامه‌ای به نام VIRDEM نوشت و آن را در کنفرانس باشگاه کامپیوتری Chaos  که در ماه دسامبر همان سال با عنوان «ویروس‌‌های کامپیوتری» برگزار شده بود به نمایش بگذارد.
VIRDEM می‌توانست تمام فایل‌‌های COM را آلوده نماید اما دامنه خسارات این ویروس نیز مانند ویروس برادران پاکستانی، بسیار محدود بود. با این حال دو اتفاق مذکور باعث شد تا موضوع ویروس‌‌های کامپیوتری به یکی از داغترین موضوعات مورد بحث در محافل کامپیوتری مبدل شود. به‌ویژه پس از این‌که «ربگر» توسط همکاران خود تشویق به نوشتن کتابی در این زمینه شد. اما «رالف برگر» که با ویروس‌‌های سکتور راه‌اندازی مانند ویروس Brain آشنا نبود در کتاب خود هیچ اشاره‌ای به این موضوع نکرد.
یک  سال بعد، یعنی در سال 1987، «فرانس سوبودای» اتریشی، متوجه شد که برنامه‌ای به نام »چارلی» توسط یک ویروس آلوده شده است، این کشف سوبودا، چارلی نام گرفت و در همان زمان سروصدای بسیار زیادی به راه انداخت. رالف برگر پس از این ماجرا ادعا کرد که ویروس چارلی را از سوبودا دریافت کرده است. اما سوبودا کماکان بر این ادعا که تولید و انتشار چارلی کار او نبوده است پافشاری می‌کرد. به همین دلیل شخصی به نام «برت فیکس» برای حل و فصل این موضوع وارد ماجرا شد و در تاریخ علم کامپیوتر برای اولین بار اقدام به تجزیه این ویروس کرد.
در همین سال بود که «فرد کوهن» آمریکایی، پایان‌نامه دکترای خود را با موضوع ویروس‌‌های کامپیوتری ارائه کرد و در آن ثابت کرد که نمی‌توان برنامه‌ای نوشت که قادر به بررسی یک فایل بوده و ویروس بودن آن را با قطعیت اعلام نماید.
 اگرچه کوهن نیز  در آن زمان مانند بسیاری از متخصصان علوم کامپیوتری نمی‌توانست تصور کند که چند سال بعد چنین امکانی فراهم خواهد شد. با این  حال در تز خود با استفاده از یک نظریه ریاضی به اثبات این عقیده پرداخت.
از این پس، سروکله ویروس‌‌های زیاد دیگری پیدا شد، در سال 1987 ویروس «لیی‌ها» در دانشکده‌ای به‌همین نام تولید شد که ویروس چندان موفقی نبود و هرگز هم نتوانست به دنیای خارج از زادگاه خود نفوذ نماید، مهم‌تر از همه این‌که جزو ویروس‌‌هایی بی‌دوام بود که پس از چهار بار کپی شدن توانایی خود برای آلوده‌سازی را از دست می‌داد.
با این حال شهرت زیادی پیدا کرد و باعث برپایی گروه خبری«ویروس‌ال» در «یوزنت» شد. در همین زمان در فلسطین اشغالی یک برنامه نویس یهودی  که سرگرم آزمایش روی ویروس‌ها بود، ویروسی را نوشت که «Suriv – 10» نام گرفت. این ویروس که در حافظه کامپیوترها مقیم می‌شد، می‌توانست هر یک از فایل‌‌های COM را آلوده کرده و باعث آلودگی تمام درایوها، فایل‌ها و فهرست‌ها شود.محصول بعدی این ویروس‌نویس،نسخهSuriv–20  بود که اولین آلوده‌کننده فایل‌‌هایEXE  به شمار می‌آید و پس از آن نیز«Suriv – 30» را به دنیای کامپیوتر‌ها هدیه کرد.