پایان نامه تاریخچه بیمه و خدمات بیمه ای

رشته : بازار یابی 

چکیده

در این پروژه که حاوی 34 صفحه از کار انجام شده در مورد کلیات بیمه و گرایش اختصاصی در مورد بیمه آسیا می باشد که مطالبی درباره تاریخچه از اول پیدایش و نحوه رشد و شکوفایی و تبدیل آن به نوع خدمات بیمه امروزی و تولید انواع خدمات بیمه آسیا و نحوه فروش و نحوه خدمات رسانی یعنی پشتیبانی و نوع فروش و همین طور در مورد نیروی کاری لازم چه از نظر فروش و بازار یابی و چه از نظر خدمات دهی و محیط کار و طریقه ایمن سازی آن و نیز در مورد بازارهای هدف و رقبای که در حال حاضر در بازار بیمه فعالیت دارند و همچنین مصرف کنندگان و روابط ایجاد شده در بازار هدف و مولفه های اقتصادی و اجتماعی و نحوه تبلیغات و عرضه خدمات پس از فروش و نحوه سهولت دسترسی مشتری به عرضه خدمات نهایتا نتیجه اینکه لازم است فرهنگ بیمه ای در جامعه بیشتر از این تبلیغ و عرضه شود خصوصا در مورد بیمه زندگی که نسبت به کشورهای دیگر خیلی با آمار و استقبال کمی روبرو می باشد امید است با تبلیغ بیشتر و فرهنگ غنی تر آحاد مردم به طرف بیمه خصوصا بیمه عمر و پس انداز و حوادث و دیگر انواع بیمه های که لازمه اقشار مختلف مردم است و همه اقشار مردم از خدمات بیمه ای بهرمند شوند.

بسمه تعالی

 در مورد تاریخ پیدایش بیمه تحقیقات زیادی تاکنون صورت گرفته و نظرات و عقاید متفاوتی ابراز شده است. از مجموع این پژوهشها چنین نتیجه می شود که محققان و تاریخ نویسان تنها در این موضوع اتفاق نظر دارند که قدیمی ترین نوع بیمه، بیمه دریائی است.

 که در اواسط قرون وسطی (از ابتدای قرن پنجم تا اواسط یا اواخر قرن پانزدهم میلادی ) پا به عرصه وجود نهاده است.

 سایر انواع بیمه مانند بیمه آتش سوزی، بیمه حوادث و اتومبیل و غیره به مراتب جدیدتر بوده و سالها از پیدایش بیمه دریائی بوجود آمده است.

 در واقع می توان گفت اولین بار صاحبان کشتی و بازرگانی که مال التجاره خود را از طریق دریا حمل و نقل می کردند با توجه به حوادث و اتفاقات موجود مانند غرق کشتی طوفان و یا راهزنیهای دریایی و غیره به این فکر افتادند که برای حفظ مایملک خود چاره اندیشی کنند و راههائی برای جبران زیانهای ناشی از این مخاطرات بیابند.

 پدیده هائی مانند زیان همگانی یا خسارت مشترک (Goneral Avevage) و وام دریائی (Bottomry Bonds) که می توان آنها را سرآغاز پیدایش بیمه محسوب نمود در حقیقت مردود وجود این قبیل خطرات و کوشش جهت یافتن راهی برای مقابله با زیانهای احتمالی آنها بوده است. گو اینکه بعضی از محققان بر این عقیده اند که زیان همگانی ارتباطی با بیمه نداشته و خود به تنهائی وسیله ای بوده است برای سرشکن کردن خسارات وارد در یک سفر دریائی بین صاحبان منافع و افراد ذینفع که به نحوی که در آن سفر مدخلیت داشته اند. در نتیجه با این عمل خسارات وارده به نسبت عادلانه بین این افراد تقسیم می شده است.

 Victer Dover Ahand book to morine lnsurance , London

 از بررسی آثار محققان و تاریخ نویسان چنین بر می آید که اولین شکل بیمه به صورت تعاونی بوده به این ترتیب که بین گروههائی از بازرگانان و دریانوردان که در جریان مسافرت با خطراتی از جمله دزدان دریائی و غارت مواجه بودند توافق می شد که اگر خسارتی از این رهگذر به اموال هر یک از آنها وارد شود این زیان به وسیله سایرین جبران گردد.

 در اوایل قرن یازدهم میلادی بازرگانان سواحل دریائی آدریاتیک که بیشتر از سایر بازرگانان و دریانوردان در معرض دزدان دریائی بودند با توجه به این فکر و در جهت توسعه قلمرو و تأمینی زیان و همگانی برآن شدند که خسارات ناشی از حمله دزدان دریائی را نیز که تا آن زمان خسارت جزء نامیده می شد در شمول مقررات زیان همگانی قرار دهند.

 مقررات دریائی برای ( از بنادر ایتالیاست که در کنار دریای آدریانیک قرار دارد) در سال 1063 و مقررات دریائی و نیز در سال 1255 این اصل را پذیرفتند.

 بعدها خسارت جزء دیگری نیز برآنها افزوده شد و دامنه خطرات مورد تأمین در زیان همگانی توسعه یافت. در قرون وسطی مالکان کوچک و کشاورزان و صاحبان حرفه در اروپا به این امر متوجه شدند که در مقابل خطرات و مصائبی که به طرق مختلف جان و مال آنها را تهدید می کند و به تنهائی قادر به دفاع از خود نیستند و حتی در بعضی موارد چنانچه حادثه ای پدید آمده و زیانی وارد نماید چنانچه اشتراک مساعی دیگران نباشد ممکن است منجر به نابودی آنها گردد.

 این است که کم کم به این فکر افتادند که خود را تحت حمایت ارباب و مالکان بزرگ قرار دهند ضمناً این احساس نیز در آنها تقویت شد که با تشکیل اتحادیه ها و گروه بندیها خواهد توانست در مواقع خطر تأمین لازم تحصیل نمایند.

 از اینجاست که این اتحادیه ها به تدریج توسعه یافته و به شکل سازیهای تعاونی که بی شباهت به شرکتهای بیمه تعاونی به شکل امروزی نبوده اند نقش خود را در زمینه جبران خسارات زیاندیدگان ایفا کرده اند.

 از جمله این اتحادیه ها می توان اتحادیه دریانوردان دانمارک را در قرن دوازدهم نام برد.

 طبق مقررات این اتحادیه خسارات ناشی از حوادث بحر پیمائی هر یک از اعضاء به وسیله سایر اعضاء جبران می شد.

 با توجه به آنچه گفته شد چنین بر می آید که بیمه به شکل تعاونی آن مدتها ادامه داشته است تا اینکه در اوایل قرن چهاردهم بطوریکه مورخان نوشته اند بیمه با حق بیمه ثابت جایگزین آن گردید.

 بنابراین می توان نتیجه گرفت که پیدایش بیمه به طریق امروزی مصادف با اوایل قرن چهاردهم است توسعه تجارت بحری با هند شرقی همچنین کشف قاره آمریکا موجب شد که معادلات بیمه وسعت بیشتری پیدا کند. صدور فرمانها و دستورالعملهای متعدد در کشورهای اروپایی در قرن پانزدهم مانند فرمان مورخ 1458 فیلیپ بورگنی 1468 بارسلون 1468 و نیز و بسیار موارد دیگر که یکی پس از دیگری زمینه معاملات بیمه صادر شد همگی نشانه آن است که معاملات بیمه در قرن پانزدهم به نحو قابل ملاحظه ای رواج داشته است.

 صدور بیمه نامه به عنوان یک حرفه واقعی و مجزا از مشاغل دیگر از ابتدای قرن پانزدهم شایع گردید به این معنی که بعضی از بازرگان تمام فعالیت خود را در این حرفه متمرکز کردند.

 حرفه ای که از نظر بیمه گر بسیار خطرناک و صرفاً امر سوداگری محسوب می شد.

 بسیار بودند بیمه گذارانیکه با دادن اطلاعات نادرست اعلام خسارتهای واهی و حتی اقدام به غرق عمدی کشتی و نظایر آن موازنه معاملات را به زیان بیمه گر بهم می زدند و گاهی موجبات ورشکستگی آنها را فراهم می آورند.

 کم کم بیمه گران به این فکر افتادند که فعالیت های خود را متمرکز کرده و به صورت گروهی کار کنند که در ابتدا این کار با تأسیس انجمن هائی که دارای اساسنامه و مقررات خاصی بود شکل گرفت از جمله می توان به انجمن بیمه گران فلورانس که در سال 1552 تشکیل گردید اشاره کرد. از اهم اقداماتیکه توسط این انجمن در جهت هماهنگی فعالیت های بیمه ای به عمل آمد، می توان تنظیم شرایط عمومی بیمه نامه های حمل و نقل، تنظیم تعرفه حق بیمه، انتخاب واسطه های بیمه و نظارت به فعالیت آنها را نام برد.

 علاوه بر آن عادت بر این قرار گرفت که بیمه گران به طور مرتب یکدیگر را ملاقات کرده و اطلاعات مربوط به مسافرتهای دریائی، وضعیت کشتیها، حوادثی که اتفاق افتاده، صلاحیت و شایستگی ناخدایان کشتیها و به طور کلی آنچه را که با حرفه آنها ارتباط داشت در اختیار یکدیگر قرار دهند، این ملاقات ها اغلب در محلهای شناخته شده است مانند بورس معاملات، رستورانها یا هتلهای معین صورت می گرفت و در جریان همین برخوردها بود که بعضی از بیمه گرانی که قادر نبودند، تعهدات مربوط به یک مورد بیمه بزرگ را به تنهائی به عهده بگیرند آنرا بین چند نفر تقسیم نموده و به صورت بیمه مشترک عمل می کردند و به این ترتیب بیمه آن توانستند به طرق مختلف منافع حرفه ای خود را محفوظ نگهدارند.

 مشهورترین گردهم آئی بیمه گران که لازم است به آن اشاره شود گردهمائی بود که به طور مرتب در شهر لندن تشکیل می شد، محل این اجتماعی قهوه خانه مشخصی به نام ادوارد لویدز بود و این مشخص در سال 1696 نشریه هائی نیز تحت عنوان اخبار لویدز (Lioyd's nows) منتشر می کرد که ابتدا هفته ای سه شماره آن بیرون می آمد.

 در این روزنامه اخبار مربوط به تجارت و حوادث اتفاقی که در جریان مسافرتهای دریائی رخ می داد و از طریق معروفترین بازرگانان بندرهای خارج انگلستان جمع آوری می شد درج گردید و روی این اصل این نشریه علاقه مندان فراوانی پیدا کرد.

 محل قهوه خانه لویدز ابتدا در tower street بود پسر در سال 1767 به Lombard انتقال یافت.

 دیری نگذشت که قهوه خانه لویدز محل اجتماعی و ملاقات بیمه گران دریائی و بهترین مکان برای رد و بدل کردن اطلاعات بیمه ای و انجام معاملات بیمه اشکالی گردید و با توجه به اینکه همیشه تعداد زیادی از بیمه گران در این محل جمع بودند کم کم عادت بر این قرار گرفت که صاحبان کشتی و بازرگانان پیشنهادات بیمه خود را دست به دست می گرداندند و هر بیمه گری با توجه به توانایی مالی و تعهدات قبلی خود سهمی از تعهد را بعهده می گرفت.