تحقیق مقاله مدیتیشن

مدیتیشن حالتی از توجه متمرکز روی بعضی از موضوع‌های فکری یا آگاهی را توضیح می‌دهد. آن معمولاً تغییر توجه درونی ذهن به خودش را در برمی‌گیرد. مدیتیشن اغلب به عنوان جزئی از مذاهب شرقی شناخته شده است. جایی که آن برای بیشتر از 5000 سال تمرین می‌شده. آن هم‌چنین مسیر اصلی برای فرهنگ غربی شده است. مدیتیشن یک تنوع وسیعی از تمرین‌های روحی را در بر می‌گیرد که تأکید به فعالیت‌های ذهنی یا بی‌حرکتی دارد. آن می‌تواند حتی برای پرورش فردی یا تمرکز ذهن روی خدا یا نشانه‌های خداوندی استفاده شود.

طبق عقیده Tort در (1969) فرآیند مدیتیشن یک فرآیند القاء از خود بی‌خود شدن است.

نگاه اجمالی

مدیتیشن Zen Buddhist یا ZaZen لغت مدیتیشن از لاتین meditation می‌آید که به طور کلی هر نوع تمرین فیزیکی یا عقلانی را نشان می‌دهد که بعدها به معنی بسیار جزئی‌تری به نام اندیشه توسعه یافت.

به طور کلی استفاده از کلمه مدیتیشن در سنت مسیحیان غربی به یک تمرین فعال از انعکاس روی بعضی موضوع‌های خاص مثل تفکر به عذاب مسیح اشاره دارد.

به طور مشابه در فلسفه‌ی غربی (برای مثال تفکرات Descarter روی اولین فلسفه) شخصی مجموعه‌ای از 6 تمرین ذهنی را یافت که به طور منظم حقیقت اشیاء خارجی را تجزیه و تحلیل می‌کرد.

مدیتیشن در معنی مدرن و پیشرفته به مدیتیشن yogic اشاره دارد که اصل آن از هند است. در اواخر قرن 19، عارفان لغت مدیتیشن را که اشاره دارد به تمرین‌های ممتد و مختلف روحی از Hinduism و Buddhism و دیگر مذاهب شرقی پذیرفتند.

بنابراین لغت انگلیسی مدیتیشن مختصراً با یک جمله یا مفهوم ترجمه نمی‌شود و می‌تواند به کلمات دیگری مانند Sonskrit، dhyana، Samadhi و bharana ترجمه شود. مدیتیشن معمولاً به عنوان یک یا چندین عبارت زیر تعریف می‌شود:

حالتی از تمرکز همراه با آرامش روی واقعیت لحظه حاضر

حالتی است که زمانی که ذهن مسئله‌ای را حل نمی‌کند و خالی از هر نوع افکار است تجربه می‌شود.

تمرکز در حالتی که توجه رها شده از هرگونه بی‌قراری و روی خداوند متمرکز شده است.

تمرکز ذهن روی یک موضوع (مانند شمشال مذهبی یا نفس کشیدن فردی یا یک mantra

یک ذهن با سرچشمه خدایی و درخواست کردن راهنمایی از یک قدرت برتر

استنتاج تجزیه و تحلیل از تعلیمات مذهبی (مانند ناپایداری برای Buddhists)

مدیتیشن ممکن است برای اهداف مذهبی باشد اما حتی تا قبل از اینکه به غرب آورده شود آن برای زمینه‌های دنیوی مانند هنرهای جسمانی و مادی استفاده می‌شده.

همزمان با آغاز عارفان اگرچه مدیتیشن به وسیله تعدادی از حرکات مذهبی و روحی مانند یوگا و حرکات New Age به کار برده می‌شد. به علاوه به استفاده مسیحیان محدود شده بود.

از نظر دیدگاه روان‌شناسی، مدیتیشن می‌تواند حالت تغییر یافته‌ای از آگاهی را القاء کند. اهداف مدیتیشن متفاوت است و از روش فکری روحی به تغییر نگرش‌ها تا سلامتی بهتر Cardiovascular قرار می‌گیرد!

انواع مدیتیشن

تمرین Zazan, Bodhidharma .

طبق گفته Preze-de-Albeniz و Holmes در سال 2000، تکنیک‌های مختلف مدیتیشن، بر اساس تمرکز‌شان می‌توانند دسته‌بندی شوند. بعضی تمرکزها بر روی یک زمینه و یا background  (یا پس‌زمینه) درک و تجربه را هم‌چنین mindfulness می‌نامند. تمرکزهای دیگر بر روی اجزای مخصوص از پیش انتخاب شده را مدیتیشن concentratire می‌نامند. هم‌چنین تکنیکی وجود دارد که بین زمینه و اشیاء تغییر می‌کند.

دسته‌بندی مدیتیشن متنوع، دشوار است. یک روش رایج طبقه‌بندی بر اساس مذهب یا اصل و نسب است. بعضی سنت‌های تفکری مثل یوگا و یا تانترا در چندین مذهب رایج‌اند و یا در بیرون از زمینه‌های مذهبی اتفاق می‌افتند. بنابراین برای اجتناب کردن از هر بحثی، این مقاله تلاش نخواهد کرد تا همه‌ی مدیتیشن‌ها را در داخل یک مذهب یا اصل و نسب دسته‌بندی کند.

Hindism

هندیسم که به عنوان قدیم‌ترین مذهب مورد توجه قرار گرفته با اطمینان می‌تواند مدیتیشن را به عنوان یک تمرین روحی و مذهبی ادعا کند. یوگا یکی از 6 مکتب فلسفی از فلسفه‌های هندویی است که بر روی مدیتیشن تمرکز می‌کند. در هند یوگا به عنوان معانی از هر دو تبحر روانی و روحی مورد توجه شده است.

چند گونه از مدیتیشن در هندیسم وجود دارد که شامل موارد زیر است (البته محدود به این موارد نمی‌شود).

Vedenta : یک فرم از یوگای جنانا (Jnana Yoga)

Raja Yoga: که به وسیله‌ی Pantajali مطرح شده است که 8 عضو از تمرین‌های روحی را توصیف می‌کند. نیمی از آن که شاید به عنوان مدیتیشن طبقه‌بندی شود. در مأخذ و منبع آن‌ها فرض بر آن است که یوگا بهتر است که نوسانات ذهنشان را آرام کند.

Surat Shabd YOGA: یا مدیتیشن با صدا و روشن

Japa یوگا: تکرار یک mantrait که خیلی مهم است.

Bhaki یوگا: یوگا عشق و پرستش که در آن جوینده بر روی یک شیء مورد پرستش و علاقه متمرکز می‌شود مثل Krishna.

Hatha یوگا: که در آن حالت‌ها و مدیتیشن‌ها در بالا رفتن انرژی روحی مورد توجه قرار گرفته‌اند. مانند kundalini که از طریق انرژی متمرکز صعود می‌کند مثل Chakras.

Sahaja یوگا: خودفهمی مستقیم یوگا از طریق بیدار شدن از انرژی kundalini ثابت شده

تکنیک‌های مدیتیشن شامل درک کردن روحی خود مشخص می‌شود. فرض پایه پذیرش برابری بین همه و با تبع خدایت همه است که زاتا ؟؟ مثبت و مورد تصدیق است. آن بسیاری از زیرساخت‌های غلط را در برگرفته است که آن‌ها دلیلی بر بیشتر بدبختی‌ها و قاعده زندگی به عنوان یک چیز مثبت عالی هستند. تا زمانی که هر چیز برابر هست و خدایت به طور یکسانی است، هیچ دلیلی بر نفرت، ترس، زیاده‌روی کردن در خودبینی حرص، خردی وجود ندارد تا هنگامی که این اشغال ذهنی از ذهن حذف شوند هر زمان آفرینش و انرژی آفرینش در دسترس‌اند تا کشف کنند چه چیزی خود را در حقایق و هم‌ترازی اعمال و تجربیاتش بر طبق آن برآورده و تمام می‌کند.

این نیست مشابه آن‌چه که گفته می‌شود که یک شخص باید تجربیات نرمال زندگی را فرو نشاند و در نتیجه احساسات – آن‌ها هستند برای دیدن و بازدید ایشان در زمینه‌های درست و با پرسپکتیو درست و اجازه دادن آن‌ها برای عبور و رد نشدن اگر آن مخالف و برعکس آفرینش درست هستند. این اجازه می‌دهد برای تجربیات نرمال زندگی در هر بی‌رنگیشان بدون معاشرت وابسته و زندگی دنیوی بلندمدت.

تکنیک‌های مدیتیشن ممکن است به عنوان تکنیک‌های غیرروحانی در حس‌های مشابه که در تکنیک‌های Mind fullness (آگاهی) پایه‌ای بر سنت‌های بودیسم هستند مورد توجه واقع شوند اگرچه که ریشه در فلسفه هندو دارند. حتی یک شخص با علوم و یک دانشمند نخواهد توانست احساس کند که تقرب از حس غریبانه و کنجکاوانه درباره‌ی چیزها، شکیات علمی و تجربیاتی که پایه آن چگونگی و کیفیت آموختن می‌باشد گرفته می‌شود.

مذهب بهایی

مذهب بهایی می‌آموزد که مدیتیشن برای پرورش روح، در کنار نمازهای واجب و روزه گرفتن لازم است. از عبدل-بهاء نقل شده است که می‌گوید:

مدیتیشن یک کلید برای باز کردن در رازهای ذهن شماست. در آن حالت او خودش را بدین‌گونه خلاصه کرد: در آن وضع انسان از تمام متعلقات بیرونی کناره‌گیری می‌کند. در آن حالت روحانی او در اقیانوسی از حیات روحانی غوطه‌ور می‌شود و می‌تواند رازهایی از چیزهایی که در خودشان هستند را آشکار کند.

اگرچه که یافته‌های این مذهب هرگز فرم و گونه ویژه‌ای از مدیتیشن را مشخص نکرد بعضی تمرین‌های بهایی به صورت تفکری هستند. یکی از آن‌ها تکرارهای روزانه از عبارت‌های عربی الله ابهی (خداوند بسیار عظیم است).

که 95 بار به وسیله‌ی وضو گرفتن مقدم شده است. ابهی ریشه یکسان با بهاء دارد. (شکوه و جلال) که بهایی پنداشته شده است که برترین نام از خداوند باشد.

بودیسم Buddism

اغلب سنت‌های بودیسم اعتراف می‌کنند که مسیری برای روشنی افکار سه نوع آموزش را موجب می‌شود: 1- پرهیزگاری  2- مدیتیشن  3- آگاهی. بنابراین شجاعت تفکر‌کننده به تنهایی کافی نیست آن وجود دارد اما تنها یک قسمت از مسیر است. از طرفی دیگر در بودیسم به ترتیب پشت سر هم تربیت و تذهیب روحی، توسعه علوم اخلاقی و درک آگاهانه برای به دست آوردن بالاترین اهداف ضروری هستند.

مدیتیشن هم‌چنین در بودیسم متمرکز شده است. پادشاه بودا خودش گفته بود که روشنی فکر را به دست آورده‌اید زمانی که در زیر درخت بودا مدیتیشن را انجام دهید. بیشتر نمونه‌ها و شکل‌های بودیسم بین دو نمونه از دسته تمرین‌های مدیتیشن متمایز شده‌اند Shamatha و Vipassana که هر دو نوع برای به دست آوردن آگاهی و روشنی فکر لازم‌اند. قالب شامل تمرینات است که بسط و توسعه قدرت برای تمرکز کردن و توجه به نکات ساده و واحد به صورت برجسته را به دست آورد. بعداً تمریناتی را در برگرفت که در گسترش بصیرت و آگاهی و معرفت از طریق دیدن طبیعت درستی از حقیقی به دست آمد. تفاوت بین دو گونه از تمرینات مدیتیشن همیشه به صورت واضح جدا نمی‌شود بلکه هنگامی آشکار خواهد شد که بر روی تمریناتی مثل Anapaasati که می‌توان گفت به عنوان تمرین Shamatha آغاز می‌شود اما آن از طریق تعدادی از مراحل تمرین Vipassana پایان می‌پذیرد.

بودیسم Therarada تأکید بر توسعه توجه تفکرآمیز و تمرکز به عنوان بخشی از Noble Eightfold path در تعقیب Nibbana دارد. موضوع‌های رایج سنتی شامل نفس و عشق و مهربانی می‌باشد.

در ژاپن مدارس Mahayana، Tendai تمرکز از طریق ترکیب آیین پرستش توسعه داده شده. مخصوصاً در مدینه بودیسم چینی chan (که منشعب به مدارس ژاپنی Zen و کره‌ای Seon) تمرینات ts,ocham مدیتیشن و koan مدیتیشن بسیار مهم می‌باشد، منظور کردن یک پزشک که به طور مستقیم درستی حقیقت واقعیت را تجربه می‌کند (هر کدام از نام‌های این مدارس از Sanskrit dhyana مشتق شده و ترجمه می‌شود از طریق مدیتیشن در زبان‌های مخصوص خود).

فرقه محرمانه shingon تعداد زیادی از ویژگی‌ها با Tibetan Buddhism تقسیم می‌کند. Tibetan Buddhism تأکید tantra برای پزشکان عالی رتبه دارد؛ بنابراین نامیده می‌شود Tantrayana Buddhism. اگرچه ملاقات‌کنندگان صومعه Tebetan  اغلب شگفت زده می‌شوند تعداد زیادی راهب روزشان را بدون تفکر کردن به شیوه معمول و شناخته شده می‌گذرانند اما بیشتر شبیه به آهنگ و سرود خواندن و یا تمرین کردن در گروه مناجات هستند. در این سنت قدیمی، هدف از مدیتیشن بیداری در ماست و آسمان مانند گوهر ذهن است و معرفی کردن ما برای اینکه واقعاً وجود ما هست و تغییرات خالص ما که کل حیات و مردن را در برمی‌گیرد آگاهانه است.

مدیتیشن راهی است که ما را به عقب و در وجود خودمان می‌برد جایی که ما واقعاً می‌توانیم تمام بودنمان را ماوراء این الگوی عادی و معمولی تجربه و مزه کنم.

در مدیتیشن آرام و بی‌حرکت، ما اجمالی نگاه می‌کنیم و به طبیعت داخلی عمیقمان که مدت زمانی طولانی بینش خود را در میان مشغله‌ها و حواس‌پرتی‌های ذهن خود گم کرده‌ایم، باز می‌گردیم.

هدیه آموزش مدیتیشن بزرگترین هدیه‌ای است که شما می‌توانید در طول زندگیتان به خودتان بدهید. تنها از طریق مدیتیشن است که شما می‌توانید سفری را برای کشف ذات درست خودتان متعهد شوید و بنابراین پایداری و اعتماد به نفسی را که شما در طول زندگی و مرگ نیاز خواهید داشت را می‌یابید. مدیتیشن مسیری به سوی روشنی فکر است.

کتاب Tibetan از مرگ و زندگی

Sogyal Rinpoche

بعضی از تکنیک‌های تفکری بودا با دیگر سنت‌ها تقسیم شده است. اما مقصود است که علوم اخلاقی به سبب آن به هم مرتبط می‌شوند تا به بینش مذهبی که اصلی باشد دست یابند.

مسیحیت Christianity

سنت‌های مسیحیت تمرین‌های متنوعی دارد که شاید به عنوان فرم‌هایی از مدیتیشن تعریف شده باشند. بسیاری از آن‌ها تمرینات رهبانی‌اند.

بعضی گونه از نماز خواندن مثل ذکر با تسبیح و یا نیایش کردن (تمرکز کردن برای شکرگذاری) شاید در کاتولیسم (Catholicism) یا hesychasm ارتودوکسی شرقی با فرم‌هایی از مدیتیشن شرقی که (بر روی یک موضوع فردی متمرکز می‌شوند) مقایسه می‌شوند.

مدیتیشن مسیحیت به عنوان فرم‌هایی از مسیحیت مورد توجه قرار می‌گیرند. بعضی نماز مسیحیت به صورت اولیه با استفاده از عقل و خرد که آن هم از طریق تفکر در رموز مقدس حاصل شده است. به هر حال، نماز مسیحیت یا مدیتیشن از طریق قلب در Philokalia که یک تمرین به سوی Theosis است توصیف می‌شود که Theosis شامل یافته‌های در آرامش درونی و نادیده انگاشتن حس‌های فیزیکی می‌شود. طبق کتاب old Testament، جوشا Joshua یک فرم از مدیتیشن تفکر و اندیشه در کتاب مقدس است. این یکی از دلایلی است که چرا اشعار پس از مرگ کتاب مقدس به عنوان یک تمرین در بین بسیاری از مسیحیان پروتستان رایج است. «اجازه ندهید که این کتاب قانون از زبانتان زایل شود. هر شب و روز در آن تفکر کنید. بنابراین شما شاید دقیق باشد در انجام هر آن‌چه در داخل کتاب نوشته شده است. پس شما کامیاب و موفق خواهید شد.»

Islam

(و مفهوم و عقیده کلی یا مکتب فلسفی از مدیتیشن در اسلام وجود دارد. یکی از آن‌ها که در قرآن و سنت Sunneh توصیف می‌شود بر که آن در طول روز و زمان‌هایی از حضرت پیامبر و یا زمان‌های کوتاه‌تری پس از آن گسترش داده شده است. مکتب دیگر که به وسیله صوفی و زاهدان و تارکان مسلمان در زمان‌های بعدی توسعه داده شده است.

مفهوم اصلی از مدیتیشن پایه‌ی آن بر روی تفکر است که Tafakkur و Tadabbur نامیده می‌شود (در قرآن) به طور واقعی، آن به انعکاسی بر روی جهان اشاره دارد. مسلمانان احساس می‌کنند که این یک نمونه از گسترش عقلانی است که از پایه‌های بالاتر ناشی می‌شود برای مثال از خداوند.