فصل اول :
آشنایی با مکان کارآموزی
مقدمه :
شرکت ساحل سرمای بندر در سال 1353 با هدف تولید و عرضه محصولات مورد مصرف در طرحهای عمرانی تاسیس شده و با زحمات شبانه‌روزی مهندسان، متخصصان و کارگران زحمتکش، اولین واحد تولیدی شرکت با ظرفیت 22500تن لوله سیمان – آزبست از قطر 100 الی 300میلیمتر در سال 1355 آغاز به کار کرد و با تهیه ماشین‌آلات جدید و با برخورداری از تجربه طولانی مهندسان و کادر فنی – تولیدی کارآزموده و مجرب، اقدام به توسعه و تکمیل واحدهای تولید خود کرد. به طوری که هم‌اکنون این شرکت علاوه‌بر تولید لوله و ورق آزبست سیمانی در زمینه تولید لوله‌های بتنی مسلح و غیرمسلح، قطعات بتنی و لوله‌های پلی‌اتیلن نیز می‌تواند نیازهای متفاوت مشتریان را تامین کند.
شرکت ساحل سرمای بندر با هدف تامین رضایت مشتریان و بالا بردن توان رقابتی خود در بازار، موفق شد علاوه‌بر اخذ مهر استاندارد ملی برای محصولات تولیدی خود، گواهینامه بین‌المللی ISO9000 را جهت کلیه محصولات تولیدی خود دریافت نماید.
معرفی محصولات تولیدی
الف) لوله‌های آزبست سیمان تحت فشار
از قطر 100 الی 400میلیمتر و در کلاس C تا D به طول 5متر
ب) لوله‌های آزبست – سیمان فاضلابی
از قطر 150 الی 400میلیمتر و در کلاس RHP به طول 5متر
ج) ورق‌های آزبست – سیمان موج‌دار
عرض 110سانتی‌متر و از طول 125 تا 300سانتی‌متر و 5/6موج با ضخامت‌های استاندارد (به سفارش مشتری تا طول 300سانتی‌متر)
د) ورق‌های آزبست – سیمان صاف
عرض 130سانتی‌متر و در طول‌های مختلف تا 300سانتی‌متر در ضخامت‌های 4 تا 8میلیمتر
ر) لوله‌های بتنی فاضلابی
از قطر 300میلیمتر تا 1200میلیمتر مسلح مطابق ASTMC-76
از قطر 300میلیمتر تا 600میلیمتر غیرمسلح مطابق ASTMC-14
ز) لوله‌های بتنی مسلح تحت‌فشار کم
از قطر 300 تا 1200میلیمتر تا فشار کار 5/1اتمسفر مطابق ASTMC-361
س) قطعات بتنی
انواع جدول، کفپوش، بلوک و سایر قطعات بتنی (به سفارش مشتری)
ش) لوله‌های پلی‌اتیلن تک‌جداره
از قطر 16 تا 400میلیمتر
مشخصات فنی لوله‌های آزبست – سیمان
1 - لوله های فاضلابی
این لوله‌ها طبق استاندارد ASTM-C428 و در کلاس R.H.P-2400 تولید می‌شوند. این لوله‌ها جهت جمع‌آوری و انتقال آب‌های سطحی و در شبکه های فاضلاب صنعتی، مسکونی و همچنین آبیاری مزارع و باغات، زهکشی و آبروها مورد استفاده قرار می‌گیرند. نصب و به کارگیری این نوع لوله‌ها بسیار ساده و آب‌بندی آنها کامل می‌باشد.
2 - لوله های تحت فشار:
این لوله‌ها در کلاس‌های C و D و در اقطار مختلف جهت مصارف شبکه‌های تحت فشار تولید می‌شوند. جدول روبه‌رو بیانگر مشخصات کلی این محصولات است.
کلیه لوله‌های تحت فشار بر اساس استاندارد بین‌المللی ISO-R-160 و استاندارد ملی ایران به شماره 405 تولید و عرضه می‌شود.
قطر اسمی لوله = ND ضخامت لوله = T1 قطر قسمت تراش خورده لوله = De
لوله تراش = Le قطر داخلی = ID قطر خارجی = OD ضخامت مانشون = T2
جدول فشارهای مجاز
2 - انبارش و تخلیه صحیح لوله‌های آزبست:
بارگیری و تخلیه لوله‌ها به وسیله جرثقیل یا لیفتراک و با قلاب‌های مخصوص دارای روکش لاستیکی صورت می‌گیرد.
- محل انبارش لوله‌ها باید کاملا مسطح و نرم باشد و برای مهار لوله‌ها می‌بایست از گوه‌های چوبی (مثلثی شکل) استفاده شود.
- حداکثر ارتفاع چیدمان لوله‌های آزبستی برای کوچک‌ترین سایز (قطر 100میلیمتر) ده ردیفه و برای بزرگ‌ترین سایز (قطر 400 میلیمتر) چهار ردیفه است.
- در هنگام تخلیه و انبارش مانشون‌ها و با توجه به طول کوتاه آنها باید نهایت دقت در پیاده سازی و نگهداری آنها را انجام داد تا از هر گونه صدمه یا ضربه درامان باشد
فصل دوم :
بخشهای مربوط با رشته علمی کارآموز
ارتقای اثر بخشی مطالعات مهندسی ارزش با استفاده از مدیریت ریسک
مهندسی ارزش به تعبیری همان محاسبه ارزش است و روشی سیستماتیک با تکنیک های مشخص است که کارکرد محصول یا خدمات را شناسایی می کند.
هدف مهندسی ارزش ایجاد کنترل برای مجموع هزینه ها در زمینه محصول و خدمات در طول عمر محصول است بدون آنکه کیفیت فدا شود.
محدوده کار مهندسی ارزش به اندازه و پیچیدگی پروژه بستگی دارد.
ایران به دلیل فقدان نظام ارزیابی و بهره برداری مناسب سالانه متحمل زیانی معادل 1650 میلیارد ریال می شود.
مهندسی ارزش یک روش بسیار مهم برای مصرف بهینه بودجه تخصیص داده شده به پروژه است.
باتوجه به اشکالات طراحی که در طرحهای عمرانی کشور وجود دارد، لزوم اعمال مهندسی ارزش در پروژه های عمرانی و سرمایه بر احساس می شود.
مقدمه
آمار نشان می دهد کشور ما به دلیل فقدان نظام ارزیابی و بهره برداری مناسب و کارا، سالانه متحمل زیانی معادل 1650 میلیارد ریال می شود. میزان زیان سال 1379 ناشی از تاخیر در راه اندازی طرحهای ملی براساس مدل تعریف شده سازمان مدیریت و برنامه ریزی معادل 4600 میلیارد ریال است. (مهندسی ارزش، 1380)
چرا مهندسی؟ چرا ارزش؟ و چرا مهندسی ارزش؟ چه قرابتی بین مهندسی و ارزش وجود دارد و چه ارتباطی بین مهندسی ارزش و صنعت دیده می شود؟ واژه های مهندسی، ارزش و صنعت روزانه و بارها بر زبان ما جاری می شود. امروزه ترکیبات مختلفی از واژه های مهندسی مانند مهندسی مجدد، مهندسی بازار و غیره نیز کاملاً رایج و معمول است و در محاوره و متون علمی بسیار یافت می شود. شاید مهندسی به تنهایی یادآور ماشین آلات، کارخانجات و به طور کلی صنعت باشد، اما آیا هیچ گاه اندیشیده ایم که مهندسی مثلاً چه قرابتی با بازار دارد؟ به راستی مهندسی به چه معناست؟ واژه نامه ها، مهندسی را به طور کلی با معنای محاسبه تعیین می کنند و مهندس یعنی محاسب. پس مهندسی ارزش را می توان به تعبیری محاسبه ارزش دانست، اما ارزش در صنعت، در سازمان و در پروژه به چه معناست؟ آیا هدف هر تولیدی اعم از کالا یا خدمات، افزودن ارزش و یا به تعبیری ایجاد ارزش افزوده است؟ اگر در پاسخ مثبت این سوال اتفاق نظر داشته باشیم، آنگاه مهندسی ارزش و مفهوم آن رفته رفته پررنگ تر می شود.
از دیدگاه انجمن مهندسی ارزش آمریکا (SOCIETY OF AMERICAN VALUE ENGINEERING: SAVE) ؛ مهندسی ارزش روشی سیستماتیک با تکنیک های مشخص است که کارکرد محصول یا خدمات را شناسایی و برای آن کارکرد، ارزش مالی ایجاد می کند به نحوی که آن کارکرد در کمترین هزینه با حفظ قابلیت اطمینان و کیفیت مورد نظر انجام گیرد؛
به بیان دیگر می توان گفت: مهندسی ارزش یک کوشش سازمان یافته برای تحلیل عملکرد سیستم ها، تجهیزات، خدمات و موسسات به منظور نیل به عملکرد واقعی با کمترین هزینه در طول عمر پروژه است که سازگار با کیفیت و ایمنی مورد نظر باشد. مهندسی ارزش یک روش بسیار مهم برای مصرف بهینه بودجه تخصیص داده شده است.
ارزش بسیار ساده و در عین حال بسیار پیچیده است. زیرا چیزی است که مشتری طلب می کند. میلر و هایمان یک پند کلیدی ارائه کردند: هیچ کس یک محصول را خریداری نمی کند. مشتریان همیشه کاری را می خرند که فکر می کنند کالا برای آنها انجام خواهد داد. به عبارت دیگر مردم به صدای با کیفیت اهمیت می دهند.
تاریخچه مهندسی ارزش
مهندسی ارزش در زمان جنگ جهانی دوم هنگامی که دست یابی به مواد حیاتی دچار مشکل شده بود در صنایع مطرح گردید. این مسئله ارائه راهکارهای جایگزین برای مواد و طرحهای موجود را موجب شد. در سال 1947 لاورنس دی میلز یکی از مهندسان شرکت جنرال الکتریک آمریکا،(GE) موارد ممکن را مورد ارزیابی قرار داد. او طرحها و روشهای متعددی برای مقابله با تغییرات آتی بیان کرد و روشی مناسب برای تعیین ارزش یک طرح ارائه داد. به کارگیری این نظریه در صنایع، به سرعت در آمریکا فراگیر شد و برگشت عظیم سرمایه را به همراه داشت. او این حرکت را آنالیز ارزش نام نهاد. پس از آن در اواخر دهه 60 انجمن مهندسی ارزش آمریکا، بنیان گذارده شد و سپس صنایع دفاع، شرکتهای ساختمانی و مراکز صنعتی به تدریج مقرراتی را در رابطه با الزام در اجرای مهندسی ارزش تصویب و به اجرا گذاردند. تا جایی که در اوائل دهه 80 میلادی پیشنهاد اجرای مهندسی ارزش در صنایع دفاعی، مدیریت خدمات عمومی، خدمات پستی و غیره مطرح و موجب موفقیتهای چشمگیر در کاهش هزینه ها در مرحله اجرا گردید. در حال حاضر، براساس قوانین مصوب در ایالات متحده کلیه سازمانهای اجرایی وابسته به دولت ملزم به ایجاد و به کارگیری وشهای موثر مهندسی ارزش در پروژه هایی هستند که با سرمایه ای بیش از یک میلیون دلار انجام می گیرد.
حال به آماری از سازمان مدیریت و برنامه ریزی ایران توجه کنیم: متوسط زمان راه اندازی طرحهای ملی و سرمایه بر در حال حاضر 8 سال است. 54 درصد از طرحهای عمرانی کشور دارای اشکالات طراحی است. 27 درصد از طرحهای عمرانی ناقص اجرا می شود و 28 درصد از طرحهای عمرانی در مرحله بهره برداری دارای اشکال هستند.
باتوجه به مطالب فوق لزوم اعمال مهندسی ارزش در پروژه های عمرانی و سرمایه بر احساس می شود و بر این مبنا در سال 1379 دستورالعمل ارجاع کار و انعقاد قرارداد با واحدهای خدمات مهندسی ارزش از طرف سازمان مدیریت و برنامه ریزی ابلاغ شد.
در آغاز، این تکنیک به نام آنالیز ارزش نامیده شد و بعدها به نامهای دیگر مانند مدیریت ارزش، بهبود ارزش، کنترل ارزش و خرید ارزش به کار رفته است. نیروی دریائی ایالات متحده امریکا این نام را به مهندسی ارزش تغییر داد تا روی قسمت مهندسی این متدولوژی نیز تاکید شود. باوجود تغییر نام، هدف مهندسی ارزش همانند قبل باقی مانده که به مفهوم ایجاد کنترل برای مجموع هزینه ها در زمینه محصول / خدمات در طول عمر محصول است، بدون اینکه کیفیت فدا شود و یا قابلیت اطمینان خدمات / محصول کاهش یابد.
این واقعیت که هزینه های غیرضروری معمولاً در محصول و فرآیند وجود دارد، قابل تامل است. میلز نتیجه می گیرد هزینه های غیرضروری معمولاً ممکن است به علل مختلف از جمله موارد زیر باشد:! کمبود زمان کافی برای طراحی؛ ! کمبود اطلاعات؛ ! کمبود ایده؛ ! پیش داوریهای منفی؛ ! کمبود تجربه؛ ! ضعف در روابط انسانی؛ ! چندمفهومی بودن؛ ! طراحی و تخمین بالاتر از حد نیاز.