ارزش غذایی سیب زمینی و روش های نگه داری آن به طریقه سنتی و صنعتی میزان تولید سیب زمینی در سال ۱۳۷۹،۲/۴ میلیون تن درسال بوده است. مواد غذایی از زمان برداشت در معرض فساد و بروز ضایعات متنوع قرار می گیرند که با توجه به نوع ماده غذایی میزان ضایع شدن آن ها متغیر بوده و گاهی ممکن است در مدت چند ساعت، مواد غذایی به کلی غیر قابل مصرف شود. سیب زمینی به علت دارا بودن آب زیاد، از فساد پذیری بالایی برخوردار است. برای جلوگیری از ضایعات این محصول، روش های مختلفی در روستاهای کشور ما اجراء می شود، بدون این که شناخت دقیقی از اصول علمی انبار داری آن داشته باشند. درشهرها برای نگه داری سیب زمینی از سردخانه های بالای صفر بهرها می گیرند، آن را در درجه حرارت معینی حدود ۴+ درجه سانتی گراد نگه داری می کنند، یا این که سیب زمینی را با استفاده از روش فیزیکی(حرارت دادن) و خشک کردن به پودر سیب زمینی تبدیل و بسته بندی می کنند، تا این که به مدت طولانی در انبارها نگه داری شود. روش دیگر، استفاده از اشعه گاما است که یکی از روش های نگه داری سیب زمینی به صورت تازه به حساب می آید. سیب زمینی در تمام استان های کشورمان به ویژه آذربایجان شرقی، مرکزی، چهارمحال بختیاری و اصفهان کشت می شود. این محصول درایران به عنوان یکی از مواد غذایی مصرفی جانبی مورد استفاده مردم قرارمی گیرد. در صورتی که در بعضی از کشورهای اروپایی مانند آلمان غربی، سیب زمینی به عنوان ماده ی غذای اصلی برای مردم به شمار می آید.
مهم ترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاسته است که معمولا بین ۹ الی ۲۵ درصد آن را تشکیل می دهد این محصول سرشار از ویتامین ث نیز می باشد. مخصوصا در پوست سیب زمینی به طور متوسط ۳۰ میلی گرم ویتامین ث وجود دارد. البته باید توجه کرد، که مقدار ویتامین ث موجود در سیب زمینی به عواملی نظیر نحوه ی نگه داری در انبار، نحوه ی طبخ در آشپزخانه و درجه حرارت محیط بستگی دارد که در ذیل توضیح داده می شود:
۱- تقریبا ۵۰ درصد از ویتامین ث سیب زمینی، در اثر نگه داری (انبار در دمای ۱۲ درجه سانتی گراد) کاهش می یابد
۲- در اثر پوست کندن و طبخ سیب زمینی مانند: پختن، سرخ کردن، کباب کردن و غیره تقریبا ۴۰ الی ۴۵ درصد ویتامین ث موجود در سیب زمینی کاهش می یابد. اگر سیب زمینی همراه با پوست خارجی پخته شود میزان کاهش ویتامین ث حدود ۷ درصد خواهد بود. لذا بهتر این است که سیب زمینی با پوست طبخ شود.
۳- چنان چه سیب زمینی پخته به مدت یک ساعت برروی اجاق در گرما نگه داری شود حدود ۷۰ درصد از ویتامین ث آن را از بین می رود.
همان طوری که جدول نشان می دهد سیب زمینی حاوی دو درصد پروتئین است که اغلب آن از اسید آمینه های ضروری تشکیل شده است. با مصرف روزانه ۲۵۰ گرم سیب زمینی می توان ۱۶ درصد از احتیاجات روزانه یک فرد به اسید آمینه ضروری به خصوص لیزین را تأمین کرد(یعنی ۲۵/۰ گرم لیزین). علاوه براین اسید آمینه های ضروری دیگر مانند والین، لوسین و ایزولوسین نیز در آن به اندازه کافی وجود دارد.
عوامل فاسد کننده سیب زمینی پس از برداشت
برداشت سیب زمینی در درجه اول باید به موقع انجام شود چنان چه سیب زمینی برای مدت زیادی در خاک بماند دوباره رشد کرده و صرف نظر از آن که مقدار زیادی از مرغوبیت آن کاسته می شود حتی لطمه شدیدی نیز به خاصیت انبار داری آن وارد می شود. از این رو زارعین حدود ۱۵ روز قبل از برداشت محصول، آبیاری را قطع می کنند و بدین وسیله از یک طرف مانع رشد سیب زمینی می شوند و از طرف دیگر رطوبت آن را نیز به حد متناسب می رساند.
در هنگام برداشت سیب زمینی باید دقت شود که غده ها زخمی نشوند در غیر این صورت فساد و گندیدگی در غده های آسیب دیده به شدت افزایش می یابد و در اثر مجاورت با محصول سالم موجب آلودگی غده های دیگر می شود. سیب زمین باید پس از برداشت در فاصله زمانی کوتاهی حمل و به بازار فروش عرضه شود. البته برای مصارف طولانی تر نیاز به ذخیره کردن و انبار کردن آن است، در دوره ی انبارداری همواره عوامل مختلف مکانیکی، فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بر روی آن اثر کرده و ایجاد ضایعات و دگرگونی کمی و کیفی می کند در حقیقت ضایعات حاصل از عوامل فیزیکی باعث از دست رفتن رطوبت و نیز چروکیدگی پوست می شود. نتیجه تأثیر عوامل شیمیایی مانند اکسیداسیون مواد متشکله سیب زمینی و فعالیت آنزیم ها، باعث تغییر مواد نشاسته ای به منوساکاریدها و دی ساکاریدها و کاهش میزان اسیداسکوربیک می شود. عوامل بیولوژیکی از طریق جوانه زدن و فعالیت نسج رویشی ایجاد خسارات می کنند