دانیوی گورخر یا زیبرادانیو
اندازه اِین ماهِی که بومی بنگال و هندوستان است تا 4 سانتِیمتر ِیا کمی بِیشتر می رسد .نخستِین بار در سال 1905 به اروپا برده شد .بِین ماهی های تخمگذار آکوآریومی ، بدون شک اِین ماهِی از معروفترِین آنها به شمار می آید .ماهِی بسِیار فعالی است و بصورت دسته اِی حرکت می کند .برروِی بدن آن خطوط افقِی زِیبایی وجود دارد که شکل رنگ بندِی گورخر به آن می دهد .اِین ماهِی معمولا مزاحم ساِیر ماهی ها نمی شود .
تشخِیص نر و ماده در فصل تخم رِیزِی آسان است، زِیرا ماده ها داراِی شکمی بزرگتر می باشند .ماهِی ماده روِی بدن و بخصوص باله دمی ، رنگ آمیزِی زرد بِیشترِی از ماهِی نر دارد.
.
تخمگذارِی آن بسِیار جالب است و ماهِی علاقه خاصِی به خوردن تخمهاِی خود دارد و معمولا قبل از اِینکه تخمها به کف آکوآریوم برسند آنها را می خورند .براِی اِین منظور باید اقدامات لازم براِی جلوگِیرِی از خورده شدن تخمها به عمل آِید .معمولا باید عمق آب آکوآریوم کم شود تا ماهِی فرصت خوردن تخمها را قبل از رسِیدن به کف آکوآریوم نداشته باشد. در کف آکوآریوم باید مقدارِی سنگرِیزه و ِیا گوِیچه شِیشه اِی به عمق 5/2 تا 3 سانتِیمتر رِیخته شود تا تخمها که فاقد قدرت چسبندگِی هستند در داخل آنها جاِیگزِین شوند. به کار بردن سنگرِیزه و گوِیچه شِیشه اِی بزرگ خطرناک است زِیرا در مواقعِیکه ماهِی می ترسد ممکن است به داخل اِین سنگرِیزه ها رفته و نتواند خارج شود .بنابراِین قطر آنها باید از 6 تا 8 می لِیمتر تجاوز ننماِید .
ِیکِی از بهترِین راههاِی جلوگِیرِی از تلفات تخمها و خورده شدن آنها به وسِیله ماهی ها ، قرار دادن ِیک لاِیه حصِیر شِیشه اِی در کف آکوآریوم است .حصِیر شِیشه اِی از لوله هاِی شِیشه اِی به قطر 5 تا 8 می لِیمتر بافته می شود فاصله بِین هر دو شِیشه نباِید از 2 تا 4 می لِیمتر بِیشتر باشد .دو لوله شِیشه اِی را در کف آکوآریوم باید طورِی قرار داد که زِیر سر و ته بافته شِیشه اِی قرار گِیرند .معمولا کف باید لخت باشد ولِی اگر ماسه ِیا سنگرِیزه هاِی کوچک در کف آن وجود دارد باید ابتدا آن را به خوبِی مسطح کرده و سپس بافته شِیشه اِی را روِی آن قرار داد .اگر قطر دو لوله شِیشه اِی زِیر آن 10 میلِیمتر باشد ، فاصله بافته از کف آکوآریوم بهمین میزان خواهد بود .آب بالاِی اِین بافته نباِید از 10 سانتِیمتر بِیشتر باشد.
هنگام نزدِیک شدن تخم رِیزِی باید هر ماده بارور را جدا گانه در ِیک اکواریوم قرار داده و مدت ِیک هفته با غذاِی زنده بخوبِی تغذِیه نمود .پس از آماده شدن آکوآریوم مخصوص تخم رِیزِی و قرار دادن آن در محل نورگِیرِی ، ابتدا ِیک ماده خوب در آکوآریوم قرار می گِیرد .روز بعد 2 تا 3 نر فعال به آکوآریوم اضافه می شود .اگر تخم رِیزِی در مدت 3 ِیا 4 روز انجام نشود باید مجددا ماهِی ماده به آکوآریوم مخصوص تغذِیه برگشت داده شود و پس از ِیک هفته مجددا با همان ترتِیب دفعه قبل به آکوآریوم مخصوص تخم رِیزِی منتقل گردد .
وقتِی که ماهی های نر شروع به تعقِیب ماهِی ماده می کنند ، موقع تخم رِیزِی فرا رسِیده است. طبِیعتا پس از تخم رِیزِی قطر شکم ماهِی ماده کوچک خواهد شد .چون تخمها پس از تخم رِیزِی از بِین لوله هاِی شِیشه اِی به کف آکوآریوم می رِیزند.دِیگر احتِیاجِی به مراقبت از تخمها و جلوگِیرِی از خورده شدن آنها بوسِیله والدِین نِیست .اگر کف آکوآریوم شِیشه اِی باشد از زِیر می توان تخمها را مشاهده نمود .تعداد تخمها در هر تخم رِیزِی حدود 200 عدد می باشد .
پس از تخم رِیزِی باید والدِین را از آکوآریوم خارج کرد و می توان با دقت هرچه بِیشتر حصِیر شِیشه اِی را نِیز از آکوآریوم بِیرون آورد .در حرارت مناسب تخم رِیزِی که 25 تا 27 درجه سانتِیگراد است لاروها معمولا پس از دو روز از پوسته تخم خارج می شوند .با توجه به تعداد زِیاد آنها باید دو سه روز اول به آنها آب محتوِی انفوزوئر داد ( کشت انفوزوئرها در قسمت قسمت غذادهی به ماهیان بحث شده است ) .در دو روز اول زندگِی حرکات آنها نسبتا ناجور است ولِی بزودِی رفتار و حرکات آنها عادِی و اشتهاِی آنها خوب می شود.
تغذِیه خوب و کافِی در اِین ماهی ها اثر بسِیار مطلوب دارد .پس از اِینکه بچه ماهی ها به حدِی رسِیدند که بتوانند با غذاِی مصنوعِی تغذِیه شوند باید از نظر قد و سلامت بدن، آنها را رقم بندِی نمود .اِین ماهی ها در یک سالگِی بالغ می شوند و ماهی ها دو ساله پِیر به حساب می آیند .
سن آنها معمولا از دو سال تجاوز نمی کند .این ماهِی همه چِیز خواراست که تغِیِیرات درجه حرارت 18 تا 29 درجه سانتِیگراد را به خوبِی تحمل می نماِید .