بایسته‌های اتحاد ملی
اینک که سال ۸۶ از طرف مقام معظم رهبری به عنوان اتحاد ملی و انسجام اسلامی مزین شده است و در برهه ای حساس از عمر مبارک نهضت عظیم امام خمینی(ره) که دشمنان اولیه این نهضت، به بهانه انرژی هسته ای و دفاع کاذب از حقوق بشر، با ایجاد جنگ روانی، فضای منطقه را مشوش نموده اند، لازم است با تکرار حماسه وحدت ملی، انقلاب اسلامی خویش را از این فراز تاریخی نیز به سلامت عبور دهیم.
قرآن کریم به عنوان کتاب مبنا و راهنمای زندگی بشر، در آیات متعدد، بخصوص آیات ۱۰۳ سوره آل عمران و ۲۱۳ سوره بقره تصریح دارد که شما مردم، امت واحدی هستید و در سایه وحدت آفریده شده اید، پس از تفرقه و جدایی دوری کنید و به دستور خدا و کتاب او، تحت لوای وحدت اسلامی، اجتماع کرده تا بتوانید حق را زنده، آزادی را پایدار و برادری و برابری را برقرار کنید.
وقتی که پیغمبر خدا(ص) به همراهی پدرزن و یار غار خویش ابوبکر و در دنبال یاران و پیروان چندین ساله از بیم آزار قریش، زادگاه خود شهر مکه را ترک می کرد و برای حفظ جان خود و کرامت مسلمین، به سوی یثرب متواری گردید، در بین خیل دشمنانی که از این رخداد خشنود و آن را یک پیروزی برای خویش تلقی می کردند، هیچ کسی گمان نمی برد که هشت سال دیگر شهر مکه و بتخانه عظیم آن، در برابر پیغمبر(ص)، همچون شکست خورده ای به زانو درخواهد آمد حتی بیست سال از این ماجرا نخواهد گذشت که دعوت محمد(ص) از کرانه های بیابان عربستان هم خواهد گذشت و مداین و بیت المقدس و دمشق و اسکندریه را نیز تسلیم هیبت و تواضع خود خواهد نمود، اما این حادثه که در ذهن هیچ احدی نمی گنجید، با مدد و اعجاز وحدت و همدلی، اتفاق افتاد و انسان های متفرق و بی انگیزه را به امتی واحد و مقتدر تبدیل کرد.
▪ آنگاه که حضرت امام(ره) در اوج قدرت و جبروت شیطانی رژیم جهنمی و تا بن دندان مسلح محمدرضا پهلوی به عنوان مظهر اقتدار خاورمیانه ای آمریکا، از نابودی سلسله پهلوی و استقرار حکومت اسلامی، سخن به میان آورد، مستان قدرت و شکم بارگان سرسپرده، این استراتژی الهی را به سخره گرفته و آن را شعاری بیهوده و رویایی و دست نیافتنی تلقی کردند.
حضرت امام خمینی(ره)، با اکسیر وحدت و اتحاد امت، تبر ابراهیمی برداشت و بت فرعونی طاغوت زمان را فرو ریخت تا افسانه شکست ناپذیری استبداد ستمشاهی را به جهانیان نشان دهد.
▪ و در هنگامی که استکبار جهانی، با هدف نابودی انقلاب اسلامی ایران، صدام لعنتی را تجهیز و به جنگ با حکومت نوپای ما فرستاد، هیچکدام از استراتژیست های سیاسی و نظامی دنیا قبول نداشتند که روزی این هجوم نابرابر، به نفع ملت ایران پایان یابد و دوران ذلت سردار قادسیه فرا رسد و جمهوری اسلامی ایران همچنان توانا و سربلند به حیات پربار خود ادامه دهد، لکن وحدت ملی، این ناممکن را ممکن ساخت تا عظمت ملت ایران به الگویی برای مبارزین سراسر عالم تبدیل شود.
▪ و اینک که سال ۸۶ از طرف مقام معظم رهبری به عنوان اتحاد ملی و انسجام اسلامی مزین شده است و در برهه ای حساس از عمر مبارک نهضت عظیم امام خمینی(ره) که دشمنان اولیه این نهضت، به بهانه انرژی هسته ای و دفاع کاذب از حقوق بشر، با ایجاد جنگ روانی، فضای منطقه را مشوش نموده اند، لازم است با تکرار حماسه وحدت ملی، انقلاب اسلامی خویش را از این فراز تاریخی نیز به سلامت عبور دهیم.
اما این وحدت ملی، مستلزم بایسته هایی است که ذیلا به آنها اشاره می گردد.
۱) بزرگان، مدیران، متولیان و صاحب منصبان، از هرگونه منازعات سیاسی و باندی و تبارگرائی های حزبی، خودداری کرده و در کمال صداقت به مردم خدمت کنند و با اجرایی نمودن تئوری عدالت در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، رفاهی و سیاسی، عملا مردم را به سوی وحدت سوق دهند و آنها را به آتیه دلگرم نمایند.
۲) اگر عده ای بر قطار قدرت سوار و به سوی مقصد خویش بتازند و پیادگان را به دنباله روی و حفظ وحدت موعظه نمایند، این رویه عین تفرقه است و یقینا اتحاد ملی را در پی نخواهد داشت، لذا پیشنهاد می شود، با احساس مسئولیت شرعی و رعایت منافع ملی، و با دوری از هرگونه اقداماتی که زمینه دشمنی را مهیا می کند و احترام خاص برای اندیشه های مختلف و استفاده از تمام افکار و استعدادهای بالقوه صرف نظر از گرایش های سیاسی، بستر لازم را برای اجرایی شدن پیام نوروزی مقام معظم رهبری را آماده سازیم.
۳) با مراجعه و مطالعه دقیق قانون اساسی و بازخوانی متفکرانه اندیشه های حضرت امام و تفسیر درست کلمات مقام معظم رهبری و تجدیدنظر در بعضی از برداشت های سطحی از این منابع معتبر، به دور از مصلحت های تنگ حزبی، به نقش، نظر، نقد، جایگاه آراء، منافع و مطالبات قانونی مردم بیش از این عنا اصحاب جراید، مطبوعات، رسانه ملی، گویندگان، نویسندگان، مسئولان، مبلغین، وعاظ و تریبون های عمومی، از هرگونه اظهارنظرهای تعصبی و غیرمسئولانه خودداری و در یک فرآیند منطقی، عملکرد نظام اجرایی و کمبودها و نیازهای مردم را منعکس و واقعیات جامعه را بیان و با حفظ امنیت ملی، از ابراز هرگونه مطالب غیرواقعی و مصلحت گروهی دوری نمایند، تا اعتماد و افکار عمومی بیشتر و بهتر در جامعه تقویت شود.