بیشتر سنگ های آسمانی آنقدر کوچک هستند که نمیتوانند از اتمسفر زمین پایینتر بیایند و کاملا بخار میشوند،در حالیکه بعضی از آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که به سطح زمین برسند. روزانه بیش از هزار تن توده از شهاب سنگهای خرد شده به زمین میرسند. اندازه بیشتر شهاب سنگهای آسمانی در حد گرده خاک یا ماسه است.سالانه چندین هزار شهاب سنگ که از نظر اندازه بزرگتر از تیله شیشه ای هستند به سطح زمین میرسند.تعداد کمی از آنها توسط انسانها کشف شده و قابل شناسایی هستند،دلیل آن این است که نمونه شهاب سنگها بسیار نادر هستند.اصابت کردن این شهاب سنگها با ....
بسیار نادر هستند.اصابت کردن این شهاب سنگها با شدت به سطح زمین میتواند باعث تولید حفره بزرگی در زمین شود.بعضی از شدیدترین ضربه ها با اتفاقات مصیبت بار ارتباط داشته است مانند:انهدام توده ای از گیاهان و حیوانات خاص.
شهاب سنگ ها بیشتر اوقات یک رگه خیلی کمی از نور در آسمان شب دارند،آنها آنقدر سریع ظاهر و ناپدید میشوند که تماشای آنها شما را شگفت زده خواهد کرد.اگر چه بیشتر آنها در شب دیده میشوند اما گاهی در طول روز هم به زمین سقوط میکنند.
آن باریکه نوری که ما شهاب سنگ مینامیم در واقع دنباله تابش حاصل از تبخیر ذرات فضایی است که به اتمسفر زمین وارد میشوند. این خرده های ریز ذرات فضایی جمعا شهاب سنگ نامیده میشوند. روزانه میلیونها شهاب سنگ وارد اتمسفر زمین میشوند،آنها از سیستم خورشیدی،ترجیحاً از میان ستارگان فضایی سرچشمه میگیرند. بیشتر شهاب سنگهایی که وارد اتمسفر زمین میشوند ذرات ریز ستاره های دنباله دار،سیارکها،مریخ یا ماه هستند که سرتاسر فضا حرکت میکنند و با اتمسفر زمین برخورد میکنند.
دلیل به وجود آمدن شهاب سنگها چیست؟
شهاب سنگهایی که وارد اتمسفر زمین میشوند سرعت خیلی بالایی دارند.شهاب سنگها با نیروی زیادی سراسر اتمسفر حرکت میکنند زیرا سرعت بالای آنها به هوای جلو فشار وارد میکند،این فشار بالا در هوا تولید گرما میکند که این گرما همان علت ایجاد نور به دنبال شهاب سنگهاست.دمای سطح شهاب سنگ آنقدر بالا میرود که این دما برای تبخیر اتمها یا مولکولهای روی سطح شهاب سنگ کافیست. گازهای اتمسفر که در امتداد مسیر حرکت شهاب سنگهاهستند گرم و یونیزه میشوند،این گرما و به دنبال آن یونیزه شدن ذرات تولید دنباله نورانی از جنس بخار میکند که ما آن را شهاب سنگ مینامیم. شهاب سنگها فقط برای مدت زمان کمی قابل رویت هستند زیرا گازهای موجود در بخار به محض سرد شدن سریع پراکنده میشوند.
چه وقت میتوان شهاب سنگ را دید؟
شما خیلی اتفاقی میتوانید یک شهاب سنگ را در یک شب صاف ببینید.سالانه چند بار به صورت استثنایی میتوان بارش شهاب سنگها را دید.شهابها از آسمان میبارند.این بارش زمانی اتفاق می افتد که زمین حول خورشید میچرخد و از میان یک ردیف خرده ستاره دنباله دار حرکت میکند. ستاره های دنباله دار به صورت ذرات آزاد باقیمانده در فضا دور خورشید میچرخند،این ذرات در سراسر مدار ستاره های دنباله دار پراکنده هستند.وقتی که مدار زمین با مدار ستاره های دنباله دار برخورد میکند خیلی از ذرات باقیمانده آنها با اتمسفر زمین برخورد میکند و تولید شهاب سنگ میکند. برای فهمیدن زمان بعدی بارش شهاب ها میتوان از سالنامه بارش شهاب ها استفاده کرد.
شهاب سنگ معمولا بزرگ و نورانیست.این نور استثنایی معمولا نتیجه بزرگ بودن شهاب و کم بودن قطر اتمسفر زمین است.در نتیجه اگر این شهاب بالای یک منطقه پر جمعیت سقوط کند توجه زیادی به خود جلب میکند.بعضی از شهاب ها تولید صدا میکنند،بعضی از آنها از خود خرده شهاب های ریزی پراکنده میکنند،بعضی به همراه صدای غرش دارند و بعضی با خود دنباله ای دارند که برای چندین دقیقه زودگذر قابل رویت است. اندازه بزرگ شهاب سنگها به آنها شانس بقای بیشتری میدهد که از اتمسفر زمین پایین بیایند و به سطح زمین ضربه بزنند.
طبقه بندی شهاب سنگ ها:
گروه سنگی(ارولیتهاوکندریتها):
این شهاب سنگها حدود ۹۲ درصد را به خود اختصاص داده اند.
گروه سنگی_فلزی(سیدرولیتها):
این شهاب سنگها حدود ۱-۲ درصد رابه خود اختصاص داده اند.
گروه آهنی(سیدریتها):
مواد تشکیل دهنده این گروه با چگالیهای متفاوت و جدا از هم شهاب سنگ فلزی را تشکیل می دهند و حدود ۵-۶ درصد را به خود اختصاص داده اند.
سن شهاب سنگها:
سن زمینی:مدت زمانی که بر روی زمین بوده اند.
سن تابش پرتوهای کیهانی:مدت زمانی که در مداری به دور خورشید می گردند.
سن پیدایش:مدت زمانی که از اخرین تغییر دمای شهاب سنگ میگذرد.
سن ما قبل پیدایش:فاصله زمانی بین تشکیل عناصر شیمییایی در ستاره ها تا به کار رفتن این عناصر در شهاب واره ها.
آیا شهابسنگها حامل حیات اند؟
زمانی این نظریه رواج داشت که شهاب سنگها حامل تخمهای زنده اند و بنابراین به انتشار زندگی در نقاط مختلف جهان کمک می کنند امروز دیگر کارشناسان این نظریه را قبول ندارند. با این حال بعضی دانشمندان برآنند که شهاب سنگها ممکن است دارای نشانه غیر زنده ای از موجود های زنده ای باشند که زمانی در نقاط دور دست آن سوی زمین، زندگی می کرده اند.
در شهابسنگها ترکیبهای آلی با کربن دار اغلب به صورت مختلطهای بسیار سازمان یافته ای که به یاخته ها شباهت دارند، پیدا شده است هر چند بعضی دانشمندان معتقدند که این دلیل محکمی مبنی بر وجود حیات دیگری در جهان است، اما این مختلطها را می توان به وسیله فرضیه های دیگری نیز تبیین کرد. این مختلطها ممکن است در طی مدتی طولانی در فضا، که معلوم شده است عناصر ترکیب دهنده ای چون کربن، هیدروژن، ازت و اکسیژن را دارا بوده است تشکیل شده باشد. ممکن است ارگانیسمهای زمینی آنها را آلوده کرده باشند. ممکن است این آلوده کننده ها (مختلطهای یاخته گونه) ضمن عبور شهاب سنگ از جو ما و یا قرار گرفتن شهابسنگ در زمین وارد آن شده باشند.