تاریخچه :
شواهد باستان شناسی نشان می دهند که قدمت شنا و شنا کردن به 2500 سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن های آشور و یونان و روم باستان باز می گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می دانیم بر اساس یافته هایی است که از « حروف تصویری » هیروگلیف مصریان به دست آورده ایم. یونانی های باستان و رومی ها شنا را جزو برنامه های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند ، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می شد .
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن 19 میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می افتادند یا حتی پیش تر شنا
می آموختند. نشانه هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته می شود که در قرن اول پیش از میلاد « گی یس می سی ینس » Gaiusmaecenas اولین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در قرون وسطی ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری های مسری می دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن 17 میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله ای برای درمان استفاده می شود. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال 1837 تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن ، 6 استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال 1846 اولین مسابقه شنا در مسافت 440 یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای « متروپولیتین » Metropolitan لندن در سال 1869 تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه ای بریتانیا بود. فدراسیون های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال 1882 تا 1889 شکل گرفتند.
مقدمه
هر کسی و در هر سنی باید چگونه شنا کردن را بیاموزد. بچه ها باید هر چه زودتر با آب آشنا شوند، چرا که این کار ، هم موجب شادابی بسیار آنها می شود و هم پیش از رسیدن به سن مدرسه اعتماد به نفس برخوردار می شوند.
شنا ورزشی است که افراد، در هر سنی و در هر سطحی از توانایی، می توانند در آن شرکت جسته و ضمن انجام تمرینات بدنی بسیار نیز احساس لذت کنند.
در مدرسه ها، شنا کردن به ویژه در سن یازده سالگی و هنگامی که بچه ها از مرحله ی ابتدایی خارج می شوند، مهمترین بخش «آموزشهای جسمانی ملی» را به ویژه برای سنین بالای یازده سال تشکیل می دهد.
زمانی که بچه ها مدرسه ابتدایی را ترک می کنند، در پایان مرحله ی کلیدی دوم باید بتوانند دست کم 25 متر شنا کرده و نسبت به امنیت آب شناخت پیدا کنند. این کتاب می تواند بهترین منبع برای والدین و مربیان در یاری دادن دانش آموزان برای رسیدن به این اهداف باشد.
آغاز شناگری
نخستین گام آموزش
کودکان از نخستین روزهایی که به حمام می روند، غوطه ور شدن در آب را تجربه می کنند. آنها با حمایت آرام والدین، از شلپ شلب کردن، پا زدن و شناور شدن در آب لذت می برند. این نکته بسیار مهم است که بدانیم، آب باید از هر گونه اشیای محرک عاری بوده و دمای آن نیز دلپذیر باشد، چرا که هر فعالیتی در یک محیط آرام، می تواند با احساس لذت همراه باشد.
وقتی بچه ها بزرگ می شوند و توانایی استفاده از حمام خانوادگی را پیدا می کنند، می توانند، با حمایت دیگران، حرکاتی بر روی سینه و پشت انجام دهند.
آنها می توانند با تشویق برای ایجاد حباب درآب، حرکت و جنب و جوش در هنگام استفاده از اسباب بازیها و بالا آوردن اشیای فرو رفته در آب، دلگرم شوند.
کودکان به تدریج به شادابی و سرزندگی که آب به آنها ارزانی می دارد پی می برند. این نخستین و مهمترین گام در آغاز شنا است.
روابط شاد و دوستانه فرزندان و والدین یک عامل مهم است. هنگامی که کودکان در حال یادگیری شنا هستند، والدین باید با شرکت در فعالیتهای آنها و با اطمینان دادن به آنان در مورد اینکه وقت حمام، یک زمان خوشایند و لذت بخش است، آنها را تشویق نموده و از این طریق، آنان را به آب علاقه مند و دلبسته کنند.
نخستین تجربه شنا در استخر
به طور کلی پیشنهاد می شود کودکان را زمانی که دست کم دو مرحله از مراحل سه گانه واکسیناسیون را پشت سر گذاشته باشند، یعنی در سن شش ماهگی به استخر ببرید. این دو مرحله، سیستم ایمنی بدن را به مقاومت در مقابل بیماری ها تحریک می کند.
یکی از راههای ایده آل برای انتقال فعالیتهای انجام شده در منزل به استخر شنا، تشکیل یک کلاس شنا با حضور کودک و والدین است.
شروع
برای تضمین این که نخستین تجربه موفق و مفرح باشد، والدین باید فرزند خود را به اندازه کافی آماده کنند. برآورده شدن این هدف از طریق کمک لازم و مناسب آنها برای روی آب ماندن میسر می گردد. اگر بچه آن قدر کوچک است که نمی تواند به لبه استخر برسد، پشتیبانی مناسب والدین به بچه ها، در حالی که دیگران حالت عمودی دارند، ممکن است حرکتی افقی را اتخاذ کنند. از همین وضعیت ها باید بچه به حرکات ضربه ای ساده پا و کشیدن دست تشویق شوند، و به این ترتیب احساس نوعی پیشرفت را تجربه خواهند کرد. با نشان دادن اینکه والدین چگونه می توانند اعضای خود را برای کشیدن و ضربه زدن به کار گیرند، زمینه پیشرفت بچه ها نیز حاصل می شود. در حقیقت وقتی والدین نشان می دهند که چگونه اعضایشان را برای کشیدن و ضربه زدن به کار می گیرند، زمینه پیشرفت فرزند خویش را فراهم می کنند. اگر لازم باشد، والدین با نگهداشتن دستها یا پاهای بچه ها و راهنمایی آنان در داخل آب، می توانند به فرزندان خود برای یادگیری صحیح حرکات کمک کنند.
اعتماد به نفش و توانایی یادگیری باید پیوسته ارزیابی شود و گام های بعدی درست بعد از استعداد حاصله بچه ها برداشته شود.
انواع شنا
1) روی سینه 2) روی پشت 3) سر خوردن بر روی سینه
4) ضربه های پدالی 5) پدال سینه 6) پدال پشت و پارو زدن
7)کرال سینه 8) کرال پشت 9)حرکت پروانه
اینک به طور خلاصه در خصوص شنای رقابتی توضیحاتی به شرح زیر جهت اطلاع کودکان و نوجوانان داده می شود :
بیشترین مردم از شنا به عنوان وسیله ای برای تأمین تندرستی، دستیابی به اوقات فراغت لذت بخش، ایمنی ، یا به عنوان پیش نیازی برای دیگر ورزش های آبی استفاده می کنند.
برخی از ذوق و استعدادی خدادادی بهره مند می باشند. به طوری که درجه ای از مهارت و تجربه را در یک یا دو زمینه از چهار ضربه اصلی ، بدون دیدن آموزش دارا هستند. این گونه افراد دوست دارند چالاکی و زبردستی خود را با دیگران مقایسه کنند و از این طریق به شنای رقابتی جذب شوند. اما به هر حال این انتخاب چندان هم ساده نیست و لازمه آن رسیدن به سطح بالایی از فداکاری، نظم و ترتیب و انگیزه های شخصی است.
نیازمندیها
داشتن دانش علمی و کاربردی از مهارت های شنا، تکنیک ضربات و شیوه های آموزشی.
یک شناگر علاوه بر داشتن استعداد و خلاقیت، قدرت انعطاف و شکیبایی، باید از تناسب فیزیکی و قدرت بدنی نیز برخوردار باشد.
اشتیاق به سخت فعالیت کردن و نظم در آموزش منافعی طولانی مدت دارد.
داشتن شیوه زندگی سالم با عادت های منظم غذا خوردن، کار کردن و خوبیدن.
شرایط زمین