پایان نامه فرهنگ تشبیهی در غزلیات سنایی

پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد

در رشته ادبیات فارسی

چکیده:

پایان نامه فرهنگ تشبیهی در غزلیات سنایی که بر اساس دیوان سنایی چاپ چهارم به تصحیح مدرس رضوی تدوین شده است، از یک مقدمه و سه فصل تشکیل می شود. در بخش مقدمه درباره زندگی و آثار و اندیشه های سنایی با استفاده از اینترنت اشاره شده است. فصل اول درباره مفهوم تشبیه و تعریف انواع آن آورده شده. فصل دوم با ارائه تمامی تشبیهات غزلیات سنایی با توجه به ذکر یا عدم ذکر وجه شبه و ادات تشبیه (تشبیه بلیغ، مجمل مرسل، مفصل مرسل و ...) و انواع تشبیه را از نظر تعدد و طرفین (تشبیه تسویه، تشبیه جمع و...) و انواع تشبیه از نظر مرکب بودن و حسی بودن و عقلی بودن بررسی می‌کند و در همین فصل نتیجه گیری و نمودار ارائه می شود. در فصل سوم فرهنگ الفبایی مشبه و مشبه به های غزلیات سنایی مطرح می‌شود که در مقابل هر کدام نشانی آن ها در دیوان سنائی ذکر شده است.

 

کلید واژه‌‌ها: تشبیه- دیوان سنایی (غزلیات)- شعر کلاسیک

 

حکیم سنایی:

تولد

 

مرگ

 

مدفن

غزنه

نام دیگر

ابوالمجد مجدود‌ بن آدم سنایی غزنوی

زمینه فعالیت

شاعر

ملیت

ایرانی

دوره

قرن پنجم و ششم هجری

آثار

 

 

ابوالمجد مجدود‌ بن آدم سنایی غزنوی، یا حکیم سنایی از بزرگ‌ترین شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان فارسی‌ست، که در سدهٔ ششم هجری‌ می‌زیسته است.

 

فهرست مندرجات

۱ زندگی

۲ مضامین عرفانی

۳ سنائی و مولانا

۴ آثار سنایی

 

 

زندگی:

حکیم سنائی در سال (۴۷۳ هجری قمری) در شهر غزنه (واقع در افغانستان امروزی) دیده به‌جهان گشود، و در سال (۵۴۵ هجری قمری) در همان شهر چشم از جهان فروبست. نام او را عوفی مجدالدین آدم السنایی و حاجی خلیفه آدم نیز نوشته اند. محمد بن علی الرقا از معاصران او در دیباچه حدیقه ‌الحقیقه نام او را "ابوالمجدودبن آدم السنائی" نوشته است. این حاکی از آن است که نام های دیگری که بر روی او نهاده اند غلط می‌باشد. دردیوان سنایی ابیاتی به چشم می‌خورد که در آن سنایی خود را "حسن" خوانده است. در این بیت سنایی می‌گوید:

 

 

بخاطر این بیت بعضی از محققان می‌گویند که نام او در اصل حسن بوده و وی بعد ها نام "مجدود" را برای خود انتخاب کرده است. در ابتدا سنایی طبق عادت آن زمان به دربار سلاطین روی آورد و به دستگاه غزنویان راه پیدا نمود. او در ابتدا به مداحی پرداخت تا اینکه یکباره شیدا شد و دست از جهان و جهانیان شست. سنایی جند سالی از دوران جوانی را در شهرهای بلخ و سرخس و هرات و نیشابور گذراند. می‌گویند در زمانی که در بلخ بود به کعبه رفت. بعد از اینکه از مکه بازگشت مدتی در بلخ ماند. در سال ۵۱۸ ه.ق به غزنین برگشت. یادگار پر ارزش سفرهایش مقداری از قصاید وی می‌باشد. بعد از بازگشت به غزنین می‌گویند که خانه‌ای نداشت و یکی از بزرگان غزنین بنام خواجه عمید احمدبن مسعود به او خانه‌ای بخشید و سنایی تا پایان عمر در غزنین در عزلت به سر برد. و در این ایام مثنوی حدیقه ‌الحقیقه را نوشت.

نصایح و اندرز‌های حکیم سنایی دلاویز و پر‌تنوّع، شعرش روان و پر‌شور و خوش بیان، و خود او، در زمرهٔ پایه‌گذاران نخستین ادبیات منظوم عرفانی در زبان فارسی به‌شمار‌آمده است (صفحهٔ ۴۲، حافظ‌نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ.)

او در مثنوی، غزل و قصیده توانائی خود را بوضوح نشان داده است.

سنائی دیوان مسعود سعد سلمان را، هنگامی که مسعود در اسارت بود، برای او تدوین کرد و با اهتمام سنایی، دیوان مسعود سعد همان زمان ثبت و پراکنده شد و این نیز از بزرگواری سنایی حکایت می‌کند.

 

 

مضامین عرفانی

بسیاری از مفاهیم و مضامین بلند اخلاقی و عرفانی، برای نخستین بار، با سحر و سادگی سخن دل‌نشین، زلال، و از جان برخاستهٔ حکیم سنایی به ادبیات کهن فارسی وارد شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

«طریق التحقیق»

 

همین بذرهای اولیهٔ سخنان روحانی و عرفانی‌ست که سنایی پراکنده کرد، و عطار و مولوی و حافظ و جامی و جز آنان، در طول بیشتر از سه قرن، آن ها را به اوج پختگی، صلابت، روانی، و پر معنایی رسانیدند.

 

سنایی و مولانا:

معانی و الفاظ نو ظهور عرفانی در شعر و سخن سنائی در اشعار و اندیشه‌های دیگر استادان سخن فارسی همچون مولانا تأثیر گذارده و در مواردی بازتاب مستقیم داشته‌اند.

مولانای بلخی‌، عطار نیشابوری و سنایی غزنوی را به منزلهٔ روح و چشم خود می‌دانست‌:

 

 

 

 

 

آثار سنایی:

قصاید، غزلیات، رباعیات، قطعات و مفردات سنایی در دیوان اشعار وی گرد آمده است. جز دیوان، آثار دیگر او عبارت‌اند از:

1- حدیقه ‌الحقیقه: این منظومه که در قالب مثنوی سروده شده است، محتوای عرفانی دارد. این منظومه را الهی‌نامه سنایی نیز خوانده‌اند. کار سرودن حدیقه الحقیقه در سال ۵۲۵ هجری قمری پایان یافته است.

2- طریق‌التحقیق: منظومه دیگری در قالب مثنوی است که به وزن و شیوه حدیقه ‌الحقیقه سروده شده است و کار سرودن آن در سال ۵۲۸ ه.ق سه سال بعد از اتمام حدیقه ‌الحقیقه، تمام شده است.

3- سیرالعباد الی المعاد: شامل هفتصد بیت است و در آن از موضوعات اخلاقی سخن رفته است. سنایی در این اثر به طریق تمثیل، از خلقت انسان و نفوس و عقل‌ها صحبت به میان آورده است. سنایی آن را در سرخس سروده است.

4- کارنامهٔ بلخ: هنگام توقف شاعر در بلخ سروده شده و حدود پانصد بیت است و چون به طریق مزاح سروده شده، آن را مطایبه‌نامه نیز گفته‌اند.

5- عشق‌نامه: شامل حدود هزار بیت در قالب مثنوی است و در چهار بخش حقایق، معارف، مواعظ و حکم گرد آمده است.

6- عقل‌نامه: منظومه‌ای است که در سبک و وزن عشق‌نامه در قالب مثنوی سروده شده است.

7- مکاتیب: نوشته‌ها و نامه‌هایی از سنایی است که به نثر فارسی نوشته شده و از آن با نام مکاتیب یا رسائل سنایی یاد می‌شود ( (دانشنامه آزاد ویکی پدیا) www.wikipedia.com).

 

 

فصل اول: تشبیه (Smile)

تعریف ها و مفاهیم

در کتاب معانی و بیان دکتر سیروس شمیسا درباره تشبیه چنین آمده است:

«اصطلاح تشبیه در علم بیان به معنی ماننده کردن چیزی است به چیزی، مشروط بر این که آن مانندگی مبتنی بر کذب یا حداقل دروغ نما باشد یعنی با اغراق همراه باشد. توضیح اینکه همین که می گوییم ماننده کردن (تشبیه مصدر باب تفعیل است که از برای تعدیه به کار می رود) معنایش این است که آن دو چیز به هم شبیه نیستند (و یا لااقل شباهتشان آشکار نیست) و این ما هستیم که این شباهت را ادعا و برقرار یا آشکار می کنیم. اما چون معمولاً به این نکته توجه نمی شود ا قید مبتنی بر کذب بودن را جهت مزید تاکید بر تعریف افزودیم.

بدین ترتیب جمله: سگ مانند شغال است، تشبیه نیست. زیرا هر چند همه ارکان تشبیه را داراست اما مبتنی بر صدق است نه کذب، به این معنی که در عالم واقع هم سگ و شغال از یک گونه اند. این است که این جمله مخیل نیست و از صور خیال محسوب نمی شود». (1)

در این مصراع از سنایی «خواهی که بیاسایی مانند سنایی» هر چند با ساختار تشبیه مواجه هستیم ولی تشبیهی در مصراع وجود ندارد و کذب و دروغ نمایی به کار نرفته است. بلکه همانندی حقیقی مطرح شده است. پس مانندگی یا تشبیه «مانند کردن چیزی است یا کسی به چیزی دیگر، بر بنیاد پیوندی که پندار شاعرانه در میان آن دو می توان یافت.»

 

پس هر تشبیه چهار پایه یا رکن می تواند داشته باشد:

1- مشبه: آنچه که مانند می شود.

2- مشبه به: آنچه که به آن مانند می کنند.

3- ادات تشبیه: واژه ای که تشبیه به کمک آن نشان داده می شود.

4- وجه شبه: صفت مشترک و پیوندی بین مشبه و مشبه به وجود دارد.

برای مثال:

گه خمیده چو قدّ عشّاقم              گه شکسته چو زلف جانانم

(ص938- غ237- ب 6)

 

مشبه: م (من) (مفرد حسی)

مشبه به: قدّ عشّاق (مقید حسی)

وجه شبه: خمیدگی

ادات تشبیه: چو

مشبه: م (من) (مفرد حسی)

مشبه به: زلف جانان (مقید حسی)

وجه شبه: شکستگی

ادات تشبیه: چو

 

نمونه های دیگر از این گونه تشبیه بیت های زیر اند:

 

شد گرفتار سر زلف کمند آسای تو               روز دعوی کردن مردان کاری ای پسر

(ص895-غ165-ب10)

 

مشبه: زلف (مفرد حسی)

مشبه به: کمند (مفرد حسی)

وجه شبه: به اسارت کشیدن (تخییلی- تحقیقی)

ادات تشبیه: آسا

 

 

 

جان آرامش همی بخشد جهانی را بلطف       گرچه کارش همچو گردون کشتن است و بستن است

(ص 817-غ45-ب6)

مشبه: کار [او]

مشبه به: گردون

وجه شبه: کشتن و بستن

ادات تشبیه: همچو

 

در میان چهار رکن تشبیه، ادات تشبیه و وجه شبه را می توان حذف کرد ولی ذکر مشبه و مشبه به الزامی است. تشبیه تا زمانی دارای ساختار تشبیه است که این دو رکن در سخن آورده شود و برترین رکن در تشبیه، مشبه به می باشد که سخنور با دیدی هنری سخن خود را بر بال خیال می نشاند و به سخن ارزشی هنری و ادبی می بخشد.

غرض از تشبیه:

 تشبیه در حقیقت شاهراهی است که ما را به دنیای خیالی شاعر می رساند در تشبیه لفظ در معنی حقیقی خود به کار می رود و هدف گوینده توصیف است که با اغراق و بزرگ نمایی همراه است و هر گونه لفظ در معنی مجازی خود به کار نمی رود.

«غرض از تشبیه به طور کلی بیان حال مشبه و تقریر آن در ذهن مستمع است. یعنی روشن و مجسم ساختن وضعیت و موقعیت مشبه. پس تشبیه بیان مخیل حال مشبه است و این بیان حال همواره با اغراق همراه است. همین که می گوییم «قد او مانند سرو است» قد او را اولاً به صورت درخت سرو _که موزون بودن و مرتفع بودن آن چشمگیر است_ در ذهن نقاشی و مجسم می کنیم و ثانیاً مرتکب اغراق می شویم زیرا قد هیچ کس به بلندی سرو نیست. بنابراین وجه شباهت یعنی مورد یا موارد شباهت و ماده و مواد تصویری کردن مشبه و به اصطلاح مخیل ساختن کلام در مشبه به، به ودیعه نهاده و ذخیره شده است و از این رو به قول ادبا مشبه به باید همواره به لحاظ وجه شبه از مشبه اعرف و اجلی و اقوی باشد.» (2)

 

انواع تشبیه:

تشبیه بلیغ: تشبیهی است که در آن ادات تشبیه و وجه شبه هر دو حذف می شود. (3)

مثال:

تا دل من صید شد در دام عشق              باده شد جان من اندر جام عشق

آن بلا کز عاشقی من دیده ام                 باز چون افتاده ام در دام عشق

(ص916- غ200- ب 1 و 2)

مشبه: عشق              مشبه به: دام          وجه شبه: گرفتاری

مشبه: عشق              مشبه به: جام         وجه شبه: سرمستی

در این بیت با آرایه رد القافیه تشبیه بلیغ دام عشق در بیت دوم ذکر شده است.

تشبیه بلیغ ممکن است به صورت اضافه تشبیهی یا غیراضافه تشبیهی بیاید.

اضافه تشبیهی: 

از شحنه شهر نیست بیمم             در خانه هجر نیست کارم

(ص 930- غ224- ب12)

مشبه: هجر                   مشبه به: خانه                      وجه شبه: عذاب آوری و ناراحتی

   

غیر اضافه تشبیهی:

نهد هر لحظه از هجران مرا بر جان و دل داغی            زند از غمزه هر ساعت مرا بر سینه زوبینی

(ص 1040- غ400-ب5)

مشبه: هجران            مشبه به: داغ                   وجه شبه: ناراحتی و درد

مشبه: غمزه              مشبه به: زوبین                وجه شبه: نفوذ و تاثیر گذاری

تشبیه مفصل: تشبیهی است که در آن وجه شبه ذکر شده باشد. (4)

ترا دارم عزیز ای ماه چون گل      چرا بی قیمتم چون خار داری

(ص1028-غ383- ب8)

مشبه: ترا           مشبه به: گل               وجه شبه: عزیز داشتن        ادات تشبیه: چون

مشبه: م (من)     مشبه به: خار               وجه شبه: بی قیمتی           ادات تشبیه: چون              

تشبیه مجمل: تشبیهی است که در آن وجه شبه ذکر نشده باشد. (5)

مونس من ماه و پروینست هر شب تا بروز           زان رخ چون ماه و زان دندان چون پروین تو

(ص 1000- غ 336- ب3)

مشبه: رخ - دندان         مشبه به: ماه - پروین تو          وجه شبه: زیبایی - سپیدی         ادات تشبیه: چون

تشبیه مرسل یا صریح: تشبیهی است که در آن ادات تشبیه ذکر شود. (6)

در حجره مهجوران چون کلبه زنبوران         هم نیش کشیدستی هم نوش نهادستی

(ص1023- غ376- ب3)

مشبه: حجره مهجوران    مشبه به: کلبه زنبوران    وجه شبه: نیش کشیدن و نوش نهادن   ادات تشبیه: چون

تشبیه مؤکد، تشبیه با لکنایه یا محذوف الادات: تشبیهی است که ادات تشبیه ذکر نشود. (7)

در عشق نیست زحمت تمییز بهر آنک       در باغ عشق دوست به نرخ گلست خار

(ص881-غ143-ب6)

مشبه: عشق دوست          مشبه به: باغ    وجه شبه: طراوت و خوشی داشتن

 

تشبیه ملفوف: چند مشبه (حداقل دوتا) جداگانه ذکر شود و سپس مشبهٌ به های هر کدام گفته شود. پس این گونه تشبیه مبتنی بر صنعت لف و نشر است. (8)

آن لب و دندان و آن شیرین زبان             انگبین است و می و شیر ای پسر

(ص 896- غ166-ب6)

در مصراع اول سنایی سه مشبه: لب، دندان و شیرین زبان را آورده است، سپس در مصراع دوم سه مشبه به ذکر شده است که آرایه لف و نشر مشوش می باشد.

مشبه: لب              مشبه به: می                   وجه شبه: سرخی

مشبه: دندان           مشبه به: شیر                 وجه شبه: سفیدی

مشبه: شیرین زبان        مشبه به: انگبین           وجه شبه: شیرینی و خوشایندی

تشبیه مفروق: تشبیهی است که در آن چند مشبه و چند مشبه به داریم اما هر مشبه با مشبه به خود همراه است. (9)

من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم          دیده حمّال کنم بار جفای تو کشم

(ص933- غ230- ب1)

مشبه: وفای تو، دیده، جفای تو                       مشبه به: رخت، حمّال، بار

در این بیت سه مشبه وجود دارد که هر کدام به طور جداگانه به همراه مشابه به خود آمده است.

تشبیه جمع: تشبیهی است که برای یک مشبه چند مشبه به بیاورند. (10)

پری و سرو و خورشیدی ولیکن             قدح گیر و کمربند و قباپوش

(ص910-غ188- ب5)

مشبه: ی (تو)     مشبه به: پری (1) و سرو (2) و خورشید (3)    وجه شبه: زیبایی (1) و اعتدال قامت (2) و درخشانی (3)

تشبیه تسویه: تشبیهی است که برای چند مشبه یک مشبه به آورده شود. (11)

از لباس کفر و ایمان هر دو بیرون آی زود               بردباری همچو ابراهیم ادهم وار زن

(ص 972-غ290-ب5)

مشبه: 1- کفر 2- ایمان       مشبه به: لباس            وجه شبه: پوشانندگی

تشبیه مضمر (نهان): آن است که سخنور براستی در سخن خود تشبیهی آورده باشد اما ساخت تشبیه آشکارا در سخن به کار گرفته نشده باشد. (12)

مرا لبان تو باید شکر چه سود کند                    به جای مهر تو مهر دگر چه سود کند

(ص 861- غ116- ب1)

مشبه: لبان تو                 مشبه به: شکر               وجه شبه: شیرینی و خوشایندی

(علاوه بر تشبیه مضمر، تشبیه تفضیل نیز است).

تشبیه معکوس یا مقلوب: تشبیهی است که نخست مشبهی را به مشبهٌ بهی تشبیه کنند و سپس جای مشبه و مشبه به را عوض کنند. یعنی مشبه در حکم مشبه به و مشبه به را در حکم مشبه بگیرد. (13)

چشمم همه دل گردد چون از تو یاد کنم                 دل چشم کنم یکسره چون روی تو بینم

(ص 944- غ248-ب6)

مشبه : چشم            مشبه به: دل         وجه شبه: بصیرت و آگاهی

مشبه : دل            مشبه به: چشم         وجه شبه: بینش و آگاهی

تشبیه مشروط: تشبیهی است که در آن شباهت بین مشبه و مشبه به در گرو شرطی است که در آن ذکر می کنند. (14)

مهر و ماهی گر بُدندی مهر و ماه            سرو قدّ و لاله رخسار ای پسر

(ص892-غ159-ب 3)

مشبه‌: ی (تو)               مشبه به: مهر- ماه              وجه شبه: زیبایی

تشبیه تلمیحی: تشبیهی است که درک وجه شبه آن در گرو آشنایی با اسطوره و داستان است. (15)

ور نخواهی تا چو فرعون لعین گردی تو خوار         پس چو ابراهیم پیغمبر قدم در نار زن

(ص971-غ289-ب8)

مشبه تو               مشبه به: فرعون لعین                   وجه شبه: خوار و ذلیل

مشبه تو               مشبه به: ابراهیم پیغمبر               وجه شبه: قدم در نار زدن

این بیت به خوار و ذلیل شدن فرعون و افکنده شدن حضرت ابراهیم به درون آتش اشاره دارد.

تشبیه تفضیل: در این تشبیه مشبه را به چیزی تشبیه کنند و سپس از گفته خود عدول کرده، مشبه را بر مشبه به ترجیح دهند. (16)

سرو را کی رخ چو ماه بود                ماه را کی لب چو قند بود

(ص867-غ123-ب4)

مشبه: رخ      مشبه به: ماه       وجه شبه: زیبایی

مشبه: لب      مشبه به: قند       وجه شبه: شیرینی

برتری معشوق بر سرو و ماه با استفاده از تشبیه تفضیل مطرح شده.

تشبیه مرکب: در این تشبیه هیات متنزع از چند چیز است. با زبان امروز، تابلو و تصویری است ذهنی که چند چیز در به وجود آمدن آن توأمان نقش داشته باشند. (17)

رویش ز لطافت چو برآرد عرق شرم            چون بر ورق لاله بود قطره ژاله

(ص1011- غ 357- ب3)

مشبه: برآمدن عرق شرم بر روی لطیف و زیبای یار       مشبه به: قرار گرفتن قطره ژاله بر ورق لاله

وجه شبه: قرار گرفتن چیزی درخشنده و زیبا و کوچک در میان شئ سرخ رنگ و لطیف.

 

تشبیه در تشبیه: گاهی مشبه با مشبه به خود اضافه تشبیهی یا استعاره است. (18)

شربت وصل تو ماند نوبهار تازه را                        ضربت هجر تو ماند ذوالفقار تیز را

(ص794-غ7- ب6)

مشبه: شربت وصل       مشبه به: نوبهار تازه       وجه شبه: تازگی و خرمی    ادات تشبیه: ماند  

شربت وصل اضافه تشبیهی است.

مشبه: ضربت هجر        مشبه به: ذوالفقار تیز       ادات تشبیه: ماند     وجه شبه: برندگی و نابودی

ضربت هجر اضافه تشبیهی است.

تشبیه خیالی: تشبیهی است که مشبه به آن امری غیر موجود و غیر واقعی است که مرکب از حداقل دو جزء است. اما تک تک اجزای آن حسی و موجودند. (19)

مرا که فتنه و پروانه بلا کردند          هزار مشعله شمع با دلم انباز

(ص 899- غ 172- ب 3)

مشبه: مرا (من) (مفرد حسی)       مشبه به: فتنه (1) پروانه بلا (2)       وجه شبه: شورانگیزی (1) گرداگرد بلا و عذاب گشتن (2)

پروانه و بلا به تنهایی حسی و موجودند ولی ترکیب پروانه بلا امری غیر موجود و غیر واقعی است.

تشبیه وهمی: تشبیهی است که مشبه به غیر موجود آن مرکب از دو جزء است. یکی از اجزاء آن وجود خارجی ندارد در اشعار سنایی چنین تشبیهی به کار نرفته است. (20)

حسی بودن طرفین تشبیه: (مشبه و مشبه به): مراد از حسی اموری است که با یکی از حواس پنجگانه چشایی، بینایی، بساوایی، شنوایی و بویایی قابل درک باشد. (21)

خاک پایت برم چو سرمه به کار          گرچه دادی به خرمن من

(ص 975- غ 296- ب 7)

مشبه: خاک پای [تو] (مقید حسی)  مشبه به: سرمه (مفرد حسی)  وجه شبه: نرمی و سیاهی  ادات تشبیه: چو

عقلی بودن (مشبه و مشبه به): مراد از عقلی در اصطلاح علم بیان هر چیزی که با یکی از حواس حسی درک نشود. (22)

ای رخ تو بهار و گلشن من          همچو جان است عشق در تن من

(ص975- غ296- ب1)

مشبه: عشق (مفرد عقلی)    مشبه به: جان (مفرد عقلی)      وجه شبه: روح بخشی       ادات تشبیه: همچو

مشبه عقلی، مشبه به حسی:

که گر گرداب عشق تو ز رغم آتش حسرت             چو حلقه چشم شد غرقه به زیر دام جان ای جان

(ص963- غ279- ب2)

مشبه: حسرت- عشق تو (عقلی)     مشبه به: آتش- گرداب (حسی)     وجه شبه: سوزان بودن و سرگشتگی و حیرانی

مشبه حسی، مشبه به عقلی:

به چهره اصل ایمانی به زلفین مایه کفری               زجور هر دو آفتگر شبت خوش باد من رفتم

(ص925- غ216- ب4)

مشبه: چهره (مفرد حسی)    مشبه به: اصل ایمان (مقید عقلی)    وجه شبه: نورانی و روشنی

مشبه: زلفین (مفرد حسی)    مشبه به: مایه کفر (مقید عقلی)    وجه شبه: تیرگی و سیاهی

مفرد بودن مشبه یا مشبه به: تصور و تصویر یک هیات و یک چیز است. (23)

مردمان دوستی چنین نکنند              هر زمان اسب هجر زین نکنند

(ص865- غ120- ب1)

 مشبه: هجر (مفرد عقلی)             مشبه به: اسب (مفرد حسی)

مقید بودن مشبه یا مشبه به: تصویر و تصور مفردی است که مقید به قید باشد مقصود از قید صفت یا مضاف الیه یا قید حالت می باشد. (23)

ماه شب گمرهان، عارض زیبایی تست          سرو دل عاشقان، قامت رعنای تست

(ص810- غ34- ب1)

مشبه: عارض زیبای تو (مقید)     مشبه به: ماه شب گمرهان (مقید)     وجه شبه: روشنی و زیبایی

مشبه: قامت رعنای تو (مقید)       مشبه به: سرو دل عاشقان (مقید)     وجه شبه: اعتدال

 

Abstract

The thesis of imaginary culture in Sanais lyrics is developed according to the 4th (fourth) publishing of Sanais poetical works by the comment of modarres razavi is formed from as introduction and three chapters in the part of introduction something is written aboat the life of Sanai and his literary works ans his thoughts in briefly. Chepter on is aboat the concept of imagining and explanation types of it which are developed by giving some examples of Sanaislyrics. Chapter two by presenting all of the images in Sanais lyrics paying attention to be mentioned or not imaging way imaging particles and types of imagining from the plurality and both parties point of view and the tuypes of imagining from the complexity and sensity and intellectual point of view are being considered also this chapter also conclusion and some diagrams are presented.

In chaoter three alphabetical culture of likened and which is likened are presented in Sanais.

 

Key words: similarity – Sanai’s Diwan (odes) – classical poem.